• Little Albert

    Dag 2 van mijn blokverlof. Vandaag heb ik het hoofdstuk rond behaviorisme gestudeerd.

    Studeren heeft ook zo zijn gevolgen: ik heb zowaar al 12 vellen papier vol geschreven (mijn pen schrok van al die activiteit) en daardoor terug last van RSI in mijn pols (overblijfsel van mijn programmeur periode) en mijzelf net getrakteerd op een pakje Pickles chips (wegens verdiend, vond ik zelf). Studeren is gezond!

    Behaviorisme kent u mogelijks omwille van de bekende onderzoeken naar conditionering. De wetenschappers in die stroming gingen ervan uit dat leren bij dieren kon gelijkgesteld worden aan leren bij mensen. Zo zijn er de honden van Pavlov (opgezet exemplaar, haha) of de duiven in de Skinner box.

    Het voorbeeld van behaviorisme dat tijdens de les de studenten het meeste beroerde, was het on-etisch, maar wel berucht experiment met Little Albert, uitgevoerd door John Watson. Kijkt u zelf maar wat ze met Alberke uitgestoken hebben:

    Read more

  • The true north…

    16000 km gevlogen,
    bijna 4000 km met de auto rond gereden in een Canadese provincie die groter is dan Engeland en Duitsland en Frankrijk samen:
    British Columbia (en een stukje Alberta).

    Canada.
    Terecht “The true north”.
    Nooit gedacht dat het zo een mooi land was (in al zijn facetten).
    * de titel komt uit O Canada, het nationale volkslied *

    De komende dagen gaan we: een jetlag doorstaan, naar Marktrock, de foto’s en filmpjes doorworstelen en verder nog vakantiedingen (onbepaald) doen.

    Over 2 weken is het gedaan met de vakantie. Maar niet eerder. Oh neen.

  • Verhalen

    Satue Albert IerMijn opa is nu 88 en het gaat steeds minder goed met zijn gezondheid. Niet zo gek dus dat hij bij een bezoek vertelt over kwaaltjes en ouder worden. Maar lang hebben we het daar nooit over, want hij schakelt snel over naar onderwerpen zoals de tuin of de koers of den oorlog. Maar ook ver-van-zijn-bed onderwerpen zoals reizen en vakantie schuwt hij niet.

    Ik weet wat jij aan zee gaat doen” zei hij zo ooit tegen een vriendje van mij: “naar de blote tetten kijken!”. Hij sprak die zin uit in een zwaar dialect en al hakkelend (u mag zelf raden op welk woord hij bleef haperen). Het vriendje zou de rest van het bezoek niet veel meer zeggen.

    Gisteren begon hij totaal onverwacht over Parijs. “Ik ben daar geweest bij de inhuldiging van een standbeeld ter ere van Albert I”. Dat verhaal had ik nog nooit eerder gehoord. “Zo een vuile stad” wist grootvader nog, “veel vuiler dan hier”. Hij vergat er voor de duidelijkheid bij te vertellen dat die inhuldiging plaats vond rond 1939. Het standbeeld waarover hij het had, blijkt in de buurt van de Pont Alexandre III en de Place de la Concorde te staan.

    Van Parijs was niet alleen dat standbeeld hem bij gebleven, maar ook het feit dat “de Franse sigaretten in de mond pikken”. En de commandant had ook heel duidelijk gezegd “dat het verboden was om te kijken naar al die schone mokkes”. “Maar van onder onzen helm konden wij heel goed scheef kijken” voegde hij er nog fijntjes aan toe…

    De verhalen van mijn grootvader. Dat zijn momenten waarbij je moet glimlachen, die je wil bewaren en waarvan je weet dat je ze gaat koesteren.

    Foto: Jonathan Nélis

  • Wuppie naar huis

    “Jaaaaaaa
    Met een Wuppie, Wuppie, Wuppie
    Pakken wij dat wereldcuppie
    Ja, we worden kampioen”

    Wup

    Read more

  • Over mobiliteit en service: het vliegtuig

    De luchthaven
    Ik snap het niet helemaal, maar elke keer als ik in Zaventem door de controle moet, begin ik te bliepen. Als ik hetzelfde aantrek (jeans + schoenen) op een andere luchthaven, wel dan bliept dat nooit.

    Het gevolg is ook elke keer anders. Ik heb al in mijn onderbroek gestaan in zo een kotje, minder erg was mijn schoenen apart onder de scanner zien verdwijnen en dit keer was er een tast-madam die grondig haar werk deed. Toch kan ik mij inbeelden dat menig vrouw door de controle kan geraken met verboden materiaal. Waar of hoe bedenkt u zelf maar.

    De portable moet sinds kort ook apart onder de scanner. Ik heb nu al drie bakken nodig: één voor de portable, één voor de rugzak en één voor de rest (jas, sleutels etc.). De volgende stap is dat wij zelf ook onder de scanner moeten. Wedden?

    De luchtvaartmaatschappij
    Ik heb ondertussen een Eurobonus kaart (frequent flyer) bij SAS. Op mijn kaart staan 1400 punten, en mijn eerste upgrade is voorzien bij 20.000 punten. De kans is erg klein dat ik daaraan geraak. Ik moet maar 40 keer meer naar Stockholm en terug vliegen daarvoor. Slik. Nu ja, bij overboekingen maakt een frequent flyer altijd als eerste kans op een upgrade naar business. En je kan het ook gebruiken als elektronische check-in. Het heeft in elk geval meer nut dan al mijn andere klantenkaarten en nutteloze kortingsbonnen die ik verzamel (met uitzondering van de Bonuskaart bij Albert Heijn misschien).

    Sinds kort heeft SAS iets veranderd. Bij het uitstappen bedankt de piloot zelf iedereen om met SAS te vliegen. Van mij mag die meneer/mevrouw gerust blijven zitten in de cockpit, maar het is wel duidelijk een stap naar een persoonlijke aanpak. De piloot bij mijn laatste heen vlucht maakte er zelfs een hele show van. Het begon met “… this is your captain speaking en blabla”. En toen zei hij plots: “als u twijfelt of u naar een bandje luistert, dan moet u vooraan in het vliegtuig kijken, ik sta in het midden van de gang te speechen”. Hij had het over de minimumtijd die we nodig hadden (1u 50min), maar verzekerde dat het nooit langer dan 2u 50min zou duren. Want dan was de brandstof op. Hij ging nog tijdje door en sloot af met een applaus van het gehele vliegtuig. Mooi was dat. Iemand die lol heeft in zijn vak.

    Ik heb niet naar Lost (DVD van seizoen 1 is uit tegen erg betaalbare prijzen) gekeken op mijn iRiver. Geen slecht idee, want bij mijn laatste vlucht was het weer rammel-rammel. Het rammelt altijd ernstig als ik terug naar huis vlieg. Alsof de luchtgoden het nodig vinden om mij met een schok weer in de realiteit te zetten.