All posts in Internet en Business

  • De verborgen gebreken van de weblog

    Na 8 jaar bloggen waarbij ik verschillende weblogs onderhouden heb, wil ik het toch ook eens over de dark side van deze hobby hebben. Ik was altijd omringd door mensen die mij technisch geholpen of geadviseerd hebben. Maar toch is het een paar keer fout gelopen de voorbije jaren.

    Zo heb ik mijn eerste domeinnamen laten registreren bij iemand die zelf een reselleraccount had bij een grote hoster. De service was uitstekend (eigen dns-beheer) en de prijs uitermate scherp (de prijs was toen 60€ per domeinnaam, ik had ze aan 30€). Een paar jaar later hield de reseller ermee op en mijn domeinnamen werden vanaf toen gewoon door de hoster zelf beheerd. Bij die overgang heeft de hoster administratieve fouten gemaakt, maar het heeft jaren geduurd eer ik daarvan de gevolgen heb ondervonden. Mijn naam werd systematisch verkeerd gespeld (doen Hollanders altijd, ook bij conferenties of workshops is dat een constante), mijn emailadres werd niet overal correct ingevuld (eigenlijk erger, ze hebben er hun eigen adres ingevuld waardoor verhuizen ed. via een andere procedure gebeurt) en ik werd ook als bedrijf ingeschreven. Dat kan alleen recht gezet worden mits betaling (door mij) of door de domeinnamen te verhuizen via een speciale procedure (of over te dragen of stop te zetten natuurlijk). Maar het kost vooral tijd om dat recht te zetten. Ik heb er nog één te gaan. Read more

  • Als ik nu eens een einde voor mijn Soapbox bedacht

    Ik veranderde al eens van mening als ik over het voortbestaan van deze weblog nadacht.

    Het was een onderwijscollega die naar de privé trok vorig jaar, die mij deed nadenken. “Als je wil evolueren” zei hij, “dan moet je soms een punt zetten achter projecten”. En dat is blijven hangen.

    Het was januari 2004 toen ik voor het eerst met mijn soapbox naar buiten kwam. Ondertussen ben ik er 1042 keer op gaan staan om iets te vertellen. Ik heb mij nooit aan een bepaald thema gehouden en schreef zowel recensies, cursiefjes, verslagen als reclameboodschappen. De rode draad was simpelweg de gebeurtenissen in mijn leven.

    Ik heb veel geschreven vind ik de afgelopen jaren en dit op meerdere weblogs. Een vaardigheid die ik zonder het medium bloggen zeker niet zo intensief beoefend had. De laatste 4 maanden heb ik dan weer beroepsmatig niets anders gedaan dan schrijven. Aan mijn eerste wetenschappelijk artikel (ik begin volgende week aan versie 12), conferentievoorstellen en cursussen voor school. Het ziet er ook naar uit dat ik de komende 3 academiejaren zo een 70% van mijn tijd aan het schrijven zal zijn. Ik voel mij dan ook meer schrijver (maar niet in de verheven betekenis van het woord) dan iets anders op dit moment.

    Aan het einde van mijn doctoraatsmandaat zal ik een tijdje schrijven aan de finale versie mijn “doctoraat”. Vroeger was dat een boek, nu eerder het aan elkaar breien tot één geheel van een 4-tal studies die bij voorkeur al gepubliceerd zijn (liefst via een artikel, maar ook op conferenties ed.). Ik ga erg trots zijn als ik de papieren versie van mijn doctoraat in mijn kast kan zetten, daar ben ik nu al zeker van. Maar nu bedacht ik vannacht dat daar eigenlijk nog een werk naast zou mogen staan: een bundeling van voor mij relevante blogposts. Mijn doctoraat en mijn eigen bloemlezing, dat zou ik een mooie samenvatting vinden van een decennium schrijven.

    Mijn voornemen is dus een document maken dat ik voor mezelf en een paar dierbaren zal laten printen bij Lulu of zo. Daarom ga ik de komende maanden een paar lijnen uit deze blog selecteren en daar blogposts rond verzamelen. En waarschijnlijk ook nog hier en daar een slotstuk bij schrijven. Het resultaat zal natuurlijk ook hier online te volgen zijn.

    Ik sluit niet uit dat ik hier later doorstart met een andere blog, maar evengoed zoek ik mij eens een andere hobby. Mijn doel voor de komende maanden is enkele projecten afsluiten, niet direct aan nieuwe beginnen. Vandaag ben ik vooral blij dat ik een beslissing heb genomen, maar ook over de manier waarop ik dat ga doen. Want ik vind het een waardig einde dat past bij dit project en bij het afsluiten van een periode.

  • Like

    Vandaag gezien op Facebook.

    Een vriendin post foto’s van haar kat met daarbij 2 datums.
    Mijn eerste reactie: och arme, kat dood, vriendin ongelukkig (iets verder lezen bevestigt dat).
    Onder de  update staan echter 6 likes.
    En de volgende reacties: “zoooooooo lief” en “een mooie lieve deugniet”.
    Pas de 3e commentaar toont enig teken van medeleven.

    De Like-button.
    Niet geschikt voor alles wat meer dan 2 hersencellen vraagt.

  • Afscheid van papier

    Met de verhuis, een paar maanden geleden, had ik in mijn agenda gezet: ‘archief en administratie opkuisen’. Nu is dat op zich geen dringende taak, maar gezien het aantal documenten dat ik de laatste weken niet leek te vinden, was het vanzelf een prioriteit geworden.

    En zo ging ik, puffend en zuchtend, achter mijn berg papieren zitten. De afgelopen 12 jaar had ik nog geen enkele loonbrief of factuur weggegooid, dus werd er voor een grote kartonnen doos ipv een kleine prullenmand gezorgd. En dat bleek niet overbodig.

    Het archief doorlopen was een beetje mijn leven van de afgelopen 12 jaar zien passeren. Ik ben dan ook maar snel gestopt met het bekijken van wat er allemaal op mijn VISA-uittreksels heeft gestaan. Dat geld komt toch niet meer terug. Er zaten ook dingen bij waarvan ik schrok. Zoals dat functioneringsgesprek uit 1998 (zat toen bij een IT-bedrijf) waarop stond: “Cindy geeft aan dat ze graag volgend jaar wil lesgeven”. Het bloed kruipt dus toch waar het niet gaan kan en al veel vroeger dan ik mij kon herinneren.

    Het was veel werk, maar ik ben blij dat het gedaan is. Nu ben ik ook zeker dat een (klein) deel van mijn administratie tijdens de verhuis verloren is gegaan (allemaal documenten uit die periode). Misschien moeten we toch eens overwegen om nog meer facturen in digitaal formaat aan te vragen. Ik heb die boot altijd afgehouden omdat je papier zo gemakkelijk kan stapelen op je bureau, en ze na betaling in een map kan gooien voor latere klassering.

    Digitaal is de weg van de toekomst. Misschien moeten we er toch maar vandaag eens mee beginnen.

  • Parkeren met 4411

    Een tijdje geleden betaalde ik in Antwerpen het parkeertarief met muntstukken. Uit gewoonte. Op alle parkeermeters stond nochtans: sms naar 4411. Omdat ook onze Antwerpse vrienden pro het systeem zijn, nam ik mij voor de volgende keer parkeergeld te betalen via SMS.

    Nu heb ik eerlijk gezegd altijd mijn twijfels gehad of betalen via SMS wel goedkoper is (want een sms kostte mij bij Proximus 15 cent). Zo betaalde ik met mijn lijnkaart 80 cent voor een busrit van huis naar school, terwijl een sms-ticket 1,45€ kostte (als ik het goed begrijp is dat in eerste instantie omdat zo een sms-ticket voor een uur geldig is, terwijl ik voldoende heb aan één zone-tarief). Voor mij was een sms-ticket op de bus allesbehalve goedkoper dus.

    Goed, eerder deze week stond ik dus terug voor zo een automaat in Antwerpen en deed ik braaf wat op die parkeermeter stond: naar 4411 het nummer van de parkeermeter smsen met ons nummerplaat er achteraan. 12 minuten later kreeg ik een smsje: Parkeersessie beëindigd. En Waarom? Omdat je eerst moet registreren om de sms-service te kunnen gebruiken. Dat staat niet op die meters. En ik kan dat ook niet weten mij dunkt, want als je een sms-ticket van de Lijn koopt, dan wordt dat gefactureerd op je GSM-abonnement (voorlopig alleen via Proximus trouwens). Blijkbaar krijg je via 4411 dus een aparte factuur.

    Goed, tegen dat ik de sms kreeg dat mijn parkeersessie beëindigd was, zat ik al een héél eind verder met een aperitief voor mijn neus op restaurant. Gelukkig heb ik een HTC én een goed internetabonnement en heb ik dan alsnog de registratie doorlopen en opnieuw de gegevens doorgestuurd naar 4411. Met succes deze keer. Maar het heeft mij wel mijn aperitief-tijd gekost (drama, dat spreekt).

    Voor de rest niets dan voordelen aan het systeem denk ik: maandelijkse factuur, al beschikbaar ik 12 steden en geen cent te veel betalen.

    Ze zouden alleen op hun automaten mogen vermelden dat vooraf registreren noodzakelijk is. Dat bespaart een hoop stress bij het aperitief.