Mijn auto doet raar. Zeer raar zelfs.

Tijdens het laatste ritje (ik moet ergens een voorgevoel gehad hebben want ik kwam met 50 liter frisdrank thuis) heb ik nochtans niets verdacht opgemerkt. Een paar dagen later stak ik de sleutel in het contact en werd prompt getrakteerd op een licht- en geluidspektakel in plaats van op een draaiende motor. Het leek echt alsof ik in een flipperkast zat.

“Misschien gaat het over” dacht ik eerst. Het zou niet de eerste keer zijn dat een technische defect vanzelf weer lijkt te verdwijnen. De auto dacht er dit keer helaas anders over, want hij begon al te flikkeren op het moment dat ik de deur nog maar open deed. Dit keer is het dus wel serieus.

Mijn vrienden (vriendinnen eigenlijk, of doen mannen dat ook?) blijken hun moto’s en auto’s namen te geven. Ze weten blijkbaar ook zeker of het nu een hij of een zij is. Ik denk dat die van mij een hij is. Was de auto van oorsprong een Vlaming geweest, dan was het ongetwijfeld een “Danny” geweest. Maar aangezien het een Hollander is, noemt hij Jaap.

Morgen ga ik met mijn garagist praten. Hij zal Jaap hopelijk aan de praat krijgen. De kans is groot dat we hem eerst bij de haren zullen moeten pakken, uit de garage sleuren en misschien zelfs richting de straat duwen. Hopelijk zijn er niet te veel kosten aan.

Read more

Vandaag in de brievenbus:

“Hierbij deel ik u mede dat de bovenstaande nummerplaat uit het centraal voertuigregister werd geschrapt.”

De goede verstaander heeft het al begrepen: ik heb geen auto meer. Het voertuig, Jaap genaamd op deze blog, heb ik amper een paar maanden geleden ingevoerd, maar het mocht niet zijn. Bij aankoop waren er al veel kilometers op de teller, maar op zich is dat geen probleem want een diesel kan normaal gemakkelijk 300.000 km rijden. Ik heb hem verkocht net voor zijn 220.000e km.

Een auto lijkt steeds meer op een wegwerpgoed: er is een klein en niet duur onderdeel defect, maar de reparatie kost gewoon te veel (2000 euro) aan werkuren. Ik kon hem natuurlijk laten maken, maar liep dan wel het risico dat er in de komende weken of maanden nog iets stuk zou gaan. Snel verkopen was dus de boodschap. Uiteindelijk heeft een garagist uit Gentbrugge Jaap overgenomen.

“Ik heb geen auto nodig” denk ik dan stoer. Ondertussen hebben vrienden mij al 2 dagen op rij moeten komen halen omdat ik niet op een afspraak geraak en ben ik ook al aan het denken hoe ik later deze week boodschappen in de supermarkt zal gaan doen met mijn fietszakken (de wagen van lief staat momenteel defect in mijn garage en in uiterste nood mag ik er wel bij vrienden één lenen).

Voor 2008 staat er dus een wagen op mijn ons aankooplijstje. We denken aan een ludospace. Een wat? Een ludospace!

En zo zal ik ook voor het eerst in mijn leven op het autosalon in Brussel geraken. Inspiratie opdoen. Want de centrale vraag zal zijn: to ludo or not to ludo.

Vandaag was het eindelijk zover. In alle vroegte heb ik mij aangeboden bij het juiste keuringsstation en met de juiste documenten. En er is goed nieuws: Jaap, de Smetty car, werd door de Belgische keuring goed genoeg bevonden. Yeahhhhhhhhh.

De controleurs van dienst keken nochtans zeer gewichtig en met vraagtekens, maar de inspectie eindigde met de volgende woorden: “voor ons ist goed”. Nog eens 53 euro later gingen Jaap en ik naar huis met een hoop papieren waarop duchtig was gestempeld. Stempels zijn nog niet OUT bij onze administratie. Dat hand en die stempel bleven maar door de lucht zwaaien en zwieren.

Morgen komt de man van de verzekering met het contract. Met een beetje geluk valt dan deze week nog het rood-witte kenteken in de bus. Kan ik eindelijk ook een abonnement nemen bij een pechverhelpingsdienst. “Onbeperkt slepen” is namelijk geen luxe heb ik al mogen ondervinden, en een band zelf vervangen zie ik echt niet zitten.

En zo komt dan een einde aan mijn autosoap. Vanaf nu gaat niemand mij meer uitmaken voor Hollander op straat, ook niet meer toeteren aan de rode lichten als er een Hollandse voetbalclub heeft verloren en de collega’s gaan niet meer vragen of ik die avond weer naar Nederland moet. Anderzijds, ik ga weer langer moeten zoeken naar mijn wagen en als ik nog eens iets verkeerd doe, zal ik niet meer kunnen roepen over mijzelf: “toerist”.

Geen verbaasde en vragende blikken meer. Vanaf nu is het weer “kieken” of “kutwijf” in plaats van “Hollander”.

Het is deze week en volgende week stagebezoeken-moment. Dat betekent dat ik veel onderweg ben met de auto. De auto. Jaap! Juist ja. Hoe zou het zitten met de Smetty-auto-invoeren-soap? Wel, ik hoop volgende week eindelijk de laatste aflevering te kunnen schrijven.

To do:

• Gelijkvormigheidsattest afhalen in de Peugeot garage van Terneuzen
• Auto in de garage steken voor een klein onderhoud
• Auto naar de keuring brengen (dit keer juiste station kiezen Smetty)
• Verzekering afsluiten
• Papierhandel naar Brussel sturen

Ik belde mijn garagist voor een klein onderhoud en toen vroeg ie: “Ah Smetty, hoe is het nog met de auto?” Exact op de manier zoals ik naar een problemenkindje zou vragen. In zijn dorpsgarageke ben ik vast een exotische vis.

Duim voor mij, doe een kaarsje branden. En moge de auto-invoer-goden met mij zijn.