De witte raaf
"Ik neem ontslag" zei de bediende tegen de multi-functioneel bediende, hier acterend in de functie van HR-medewerker. De dame in kwestie was amper 14 dagen in dienst geweest. Van in het begin had ze veel "maar" en "zucht" gezegd. Haar eigenlijke motivatie om te werken was enkel een vlucht uit de werkloosheid geweest. Evenveel dagen voordien had een andere bediende, op de dag waarop zijn overeenkomst een aanvang nam, laten weten dat hij hier toch van af wou zien. Mocht hij dit voor het begin gemeld hebben, dan was er niets aan de hand. Maar op de dag zelf is er al sprake van een ontslag.
Een goede HR-medewerker moet hier een conclusie uit trekken. In beide gevallen stel ik de aanpak van werklozen verantwoordelijk. Om stempelgeld te krijgen wordt je soms verplicht om eventjes te gaan werken of je "goede wil" te tonen. En toch heeft daar niemand baat bij. De werkgever investeert tijd en geld in een ongemotiveerd persoon, en de tijdelijke werknemer begint aan een job die hij zo snel mogelijk wil beëindigen. Uiteindelijk zijn er 3 verliezers: de werknemer, de werkgever en de belastingbetaler die weer een loontje meer mag betalen.
Selectie en aanwerving zijn moeilijker dan ik dacht. Herken maar is die witte raaf tussen al die fakende duiven.
de meesten beginnen aan een nieuwe job als pip. positief ingesteld persoon. sommigen evolueren echter naar nip. negatief ingesteld persoon. In dit geval moeten alle factoren die mogelijks hiervan een oorzaak kunnen zijn grondig onderzocht worden. En zoals Smetty al zei: ‘Een goede HR-medewerker moet hier een conclusie uit trekken’.
Ik had vorig jaar een conlusie getrokken waar ik bij blijf: we hebben cowboy’s nodig, geen tuttemiekes.