Archive for January, 2012

  • Onder de kerktoren (II)

    Helaas was er nog één plaats vrij, daar onder die kerktoren. We waren het bijna vergeten eigenlijk en dachten dat ons grootmoeder 100 jaar zou gaan worden. Maar zo is het dus niet gelopen. Een beroerte sloeg haar onverwachts knock-out. Ze zou net geen 93 worden.

    Met mijn grootvader (overleden in 2008) kreeg ze 8 kinderen, die kregen op hun beurt 16 kleinkinderen, en als ik mij niet misteld heb, kregen die op hun beurt ook nog eens 15 achterkleinkinderen. Allen samen vormden we haar leven, met haar huis als uitvalsbasis. De wereld daarbuiten werd gereduceerd tot vulling voor kranten en televisie, al nam ze die wel gretig tot zich. Ze heeft mij meermaals overdonderd met haar enorme feitenkennis en ze had ook een fenomenaal goed geheugen, ook voor die dingen die je zelf al vergeten was.

    Na een eerste verblijf bij een onthaalmoeder, werd ik zelf door grootmoeder opgevangen en elke dag naar school gebracht. Niet lang daarna volgden er ook nog andere neven en nichten en zo werd ze jarenlang een belangrijke leverancier voor de plaatselijke kleuterklas. En ongeacht haar leeftijd, ze liet kinderen altijd kind zijn, ook al verbouwden die haar keuken en moet het aantal decibels er vaak onuitstaanbaar geweest zijn.

    Mijn eigen moeder heb ik vast wel vaker ongelukkig gemaakt telkens ze van mij te horen kreeg dat de rode kool van grootmoeder toch beter was, of dat er geen andere pickles op tafel kon komen dan die van het merk Bister. Toch was bij haar blijven eten meestal een opgave: ze serveerde steeds een gigantische berg aardappelen met een overvloed aan saus erbij. Protesteren hielp niet en had je even een zwak moment, dan kwam er nog een aardappel bij.

    Het huishouden deed ze het liefst van al zelf. Want wat je zelf doet, doe je beter. Ze had nog 7 kinderen die elk karwei voor haar zouden klaren, maar dat weerhield er haar niet van om tot ver in de tachtig zelf op het glazen dak van de veranda te klauteren of op handen en voeten gevaarlijke trappen op te gaan. Ons moeder was verontwaardigd telkens ze haar ergens aantrof waar ze niet meer hoorde te zijn, maar ik weet nu al dat mij hetzelfde te wachten staat. Jawel, appel, boom. Ik ga er niet aan ontkomen.

    Voor de buitenwereld was ze “Margrit”, hoewel dat officieel Maria-Margaretha was. Voor ons, kleinkinderen en achterkleinkinderen, was het altijd “meter”.

    Ze mag nu voor eeuwig rusten, ons meter, in de buurt van grootvader, daar onder die kerktoren.

    Welterusten,

    C. Margaretha G. De Smet

     

  • Voorspeller

    Elke leerkracht of onderzoeker kan minstens een paar leuke voorbeelden opnoemen waar hij “A” bedoelde, maar waar men “B” begreep. En omdat ik nu zelf weer op het punt sta om zo een 3000 vragenlijsten uit te rollen, ging ik vandaag zelf in een klas meeluisteren. En het was direct prijs.

    De leerlingen kregen achteréénvolgens: een vragenlijst die ze alleen moeten invullen, gevolgd door een bundel werkblaadjes. Op die werkblaadjes moeten ze als geheugensteun invullen of ze alleen, dan wel met iemand samenwerken aan de computer.

    Nu heb ik het invul-veld “alleen/samen met:” ook verkeerdelijk op de vragenlijsten gezet. Toen wisten ze echter nog niet in welke conditie ze zaten (individueel of samen). Resultaat: de meeste leerlingen hebben dat blijkbaar geïnterpreteerd als “single” of “ik heb een lief”. En dat is naar mijn weten nog nooit een voorspeller geweest binnen het computer ondersteunend samenwerkend leren. Maar het is wel een orginele.

  • Pixum

    “Wanneer krijg ik eens een foto van jullie” vroeg de mama herhaaldelijk. Niet zomaar een foto van 9 cm bij 12 cm, wel een foto om in te kaderen en op te hangen. Het was voor mij de aanleiding om het aanbod van Pixum.be aan te nemen om hun fotoservice uit te testen. De aanbieding van de maand november liet ik voorbij gaan, maar de fotokalender in december, dat klonk als muziek in de oren.

    Het registreren en aanloggen op de website wees zichzelf uit. Ik koos uit het aanbod een fotokalender in A4 formaat. Dat de website uit het Duits vertaald werd, zou je eigenlijk niet mogen merken, maar zelf liep ik op 2 cruciale momenten op een niet vertaalde pagina of boodschap aan. Gezien mijn kennis van het Duits nul is, moest ik toch even zoeken. Het toevoegen van foto’s en bewerken van tekst verliep dan weer allemaal zeer vlot. Alleen op het moment dat ik een verkeerde foto oplaadde, vond ik niet onmiddellijk hoe ik die weer kon verwijderen. Het antwoord was zoals het hoort terug te vinden via de helpfunctie, maar het had net allemaal iets intuïtiever gekund.

    De preview van de kalender zag er goed. Ik mocht er gratis één bestellen, maar besloot er nog een exemplaar bij te kopen. De bestelling ging op 12 december de deur uit, exact een week later zat het pakje in de brievenbus.

    Mijn eerste kennismaking met Pixum verliep dus vlot. Alleen kan de usability hier en daar misschien nog net iets beter. Het enige echte negatieve punt aan de service is hun mailbeleid. Op 3 weken tijd heb ik 9 voor mij oninteressante commerciële berichten gekregen met een onvermijdelijk unsubscribe als gevolg.

    Het resultaat op papier, dat mocht er zijn. En ons moeder, die heeft er in één keer 13 foto’s bij gekregen om op te hangen en was daar héééééél erg blij mee. Een beter kerstgeschenk had ik niet kunnen geven.