Afscheid van papier

Met de verhuis, een paar maanden geleden, had ik in mijn agenda gezet: ‘archief en administratie opkuisen’. Nu is dat op zich geen dringende taak, maar gezien het aantal documenten dat ik de laatste weken niet leek te vinden, was het vanzelf een prioriteit geworden.

En zo ging ik, puffend en zuchtend, achter mijn berg papieren zitten. De afgelopen 12 jaar had ik nog geen enkele loonbrief of factuur weggegooid, dus werd er voor een grote kartonnen doos ipv een kleine prullenmand gezorgd. En dat bleek niet overbodig.

Het archief doorlopen was een beetje mijn leven van de afgelopen 12 jaar zien passeren. Ik ben dan ook maar snel gestopt met het bekijken van wat er allemaal op mijn VISA-uittreksels heeft gestaan. Dat geld komt toch niet meer terug. Er zaten ook dingen bij waarvan ik schrok. Zoals dat functioneringsgesprek uit 1998 (zat toen bij een IT-bedrijf) waarop stond: “Cindy geeft aan dat ze graag volgend jaar wil lesgeven”. Het bloed kruipt dus toch waar het niet gaan kan en al veel vroeger dan ik mij kon herinneren.

Het was veel werk, maar ik ben blij dat het gedaan is. Nu ben ik ook zeker dat een (klein) deel van mijn administratie tijdens de verhuis verloren is gegaan (allemaal documenten uit die periode). Misschien moeten we toch eens overwegen om nog meer facturen in digitaal formaat aan te vragen. Ik heb die boot altijd afgehouden omdat je papier zo gemakkelijk kan stapelen op je bureau, en ze na betaling in een map kan gooien voor latere klassering.

Digitaal is de weg van de toekomst. Misschien moeten we er toch maar vandaag eens mee beginnen.