Walibi driver
Afgelopen weekend gingen we op ‘slipcursus’. De organisatie kiest voor een langere omschrijving: basiscursus rijvaardigheid met ruime aandacht voor ongevallenpreventie en voor defensief- en anticiperend rijden.
Ik heb zelf iets meer dan 15 jaar mijn rijbewijs, heb gedurende 10 jaar 2500 km/maand gereden en dit met minstens 15 verschillende wagens (vooral bedrijfswagens). Rijden zou dus in principe een goed beheerste vaardigheid moeten zijn. Dacht ik. En samen met mij nog een 20-tal andere cursisten.
Het slippen zelf wordt gesimuleerd op een grote mat die constant met water bespoten wordt. In de auto zit je samen met de instructeur en 3 andere cursusisten. Aan 30 per uur dien je uit te wijken voor een obstakel en moet je proberen om zo snel mogelijk terug op het rechterrijvak rechtdoor te rijden. In de realiteit blijkt dat net iets anders uit te ‘draaien’. “Precies Walibi” klonk het regelmatig vanop de achterbank. Meestal lag de fout bij het kijken naar de verkeerde richting (juiste richting = richting waar je naar toe wil) en/of een foutieve beweging aan het stuur.
Na een aantal keer proberen slaagde iedereen er wel eens in om het manoeuvre goed uit te voeren. Bij een 2e rijbeurt en/of bij een snelheid die iets hoger lag, verloren de meesten zich onmiddellijk terug in een paar sierlijke Walibi-bewegingen. De vaardigheid een paar keer goed uitvoeren, staat dus duidelijk niet gelijk aan ze ook beheersen.
Na 4 uur slipcursus kan ik niet zeggen dat ik het slippen met de wagen beheers. Maar ik heb wel gevoeld hoe het moet. Net zoals het correct gebruiken van een ABS-systeem. Niet dat we ABS op onze wagen hebben, maar soit. Het was globaal gezien een zeer interessante cursus om volgen en een aanrader voor iedereen. Behalve voor diegenen die om medische redenen geen 3 uur wij-zitten-in-de-botsautjes gevoel kunnen verdragen. De impact van al die bruuske bewegingen is toch niet te onderschatten.
Zo een cursus doet ook nadenken over de impact van de auto op ons gedrag en ons leven. Als ik zelf in de politiek zat, dan zou ik 2 voorstellen indienen: een rijbewijs met vervaldatum en een verlaging van de maximum snelheid tot 100 km/uur (zoals in Noord-Amerika vaak het geval is). Veel stemmen zou het mij niet opleveren, maar ik geloof wel dat het er ooit eens van komt. Als is de reden waarom misschien vandaag nog niet gekend.