Vorige vrijdag ben ik in opdracht van mijn onderwijsinstelling naar de uiteenzetting van een wetenschappelijk project gaan luisteren en dat had zo zijn gevolgen. Afgelopen week heb ik maar voor 1 ding tijd gehad: een projectvoorstel uitschrijven. Er was maar 1 week om het voorstel in te dienen, en dat was toch wel erg weinig tijd om alles rond te krijgen. Maar het is gelukt!
Vroeger zou zoiets onmogelijk geweest zijn voor een hogeschool. Tegenwoordig is het niet “we mogen” als instelling aan wetenschappelijk onderzoek doen, we “moeten” gewoon.
Voor een ongedurig type als ik, dat snel verveeld raakt binnen eenzelfde job, is aan een project meewerken iets om naar uit te kijken. Ik vond het ook plezant om eens op een andere manier met collega’s te kunnen samenwerken. Het nadeel is wel dat mijn eigen werk gewoon een week is blijven liggen. Het schooljaar moet nog beginnen, en ik loop al achter.
De slaagkans om het project binnen te halen is reëel, maar het is eerder regel dat je meermaals moet proberen alvorens de hoofdvogel af te schieten.
Details over het project ga ik hier niet publiceren, maar ik kan wel vertellen dat het over web2.0, communities, virtuele werelden ed. gaat. U begrijpt, ik zie dat helemaal zitten. Nu, we zijn er nog niet, maar ik heb alvast een nieuw doel dat ik wil realiseren (en daarom wil ik weldra ook in het Engels beginnen bloggen).
En nu allemaal duimen en hopen op een goede afloop.
