Verhalen

Mijn opa is nu 88 en het gaat steeds minder goed met zijn gezondheid. Niet zo gek dus dat hij bij een bezoek vertelt over kwaaltjes en ouder worden. Maar lang hebben we het daar nooit over, want hij schakelt snel over naar onderwerpen zoals de tuin of de koers of den oorlog. Maar ook ver-van-zijn-bed onderwerpen zoals reizen en vakantie schuwt hij niet.

Ik weet wat jij aan zee gaat doen” zei hij zo ooit tegen een vriendje van mij: “naar de blote tetten kijken!”. Hij sprak die zin uit in een zwaar dialect en al hakkelend (u mag zelf raden op welk woord hij bleef haperen). Het vriendje zou de rest van het bezoek niet veel meer zeggen.

Gisteren begon hij totaal onverwacht over Parijs. “Ik ben daar geweest bij de inhuldiging van een standbeeld ter ere van Albert I”. Dat verhaal had ik nog nooit eerder gehoord. “Zo een vuile stad” wist grootvader nog, “veel vuiler dan hier”. Hij vergat er voor de duidelijkheid bij te vertellen dat die inhuldiging plaats vond rond 1939. Het standbeeld waarover hij het had, blijkt in de buurt van de Pont Alexandre III en de Place de la Concorde te staan.

Van Parijs was niet alleen dat standbeeld hem bij gebleven, maar ook het feit dat “de Franse sigaretten in de mond pikken”. En de commandant had ook heel duidelijk gezegd “dat het verboden was om te kijken naar al die schone mokkes”. “Maar van onder onzen helm konden wij heel goed scheef kijken” voegde hij er nog fijntjes aan toe…

De verhalen van mijn grootvader. Dat zijn momenten waarbij je moet glimlachen, die je wil bewaren en waarvan je weet dat je ze gaat koesteren.

Foto: Jonathan Nélis