Commentbewoners
Ik moest even glimlachen toen ik dit op de blog van Tessa Vermeiren las:
Neen, ik was niet “alweer” op reis. Ik heb me wel even bezonnen of ik met deze blog zou doorgaan. Nogal gedegouteerd was ik door de anonieme scheldpartijen over en weer die op deze plek plaatsvonden een paar weken geleden.
Ik kan best tegen een stootje, maar ik heb het het moeilijk met mensen die verscholen achter “no name” persoonlijke aanvallen lanceren van een bijzonder laag gehalte.
Dus : wie mij wil uitschelden, hou u vooral niet in, maar wel graag posten of ondertekenen met naam en toenaam. Aan de fans : Marlon, Iris en co : niet overdrijven, jongens en meisjes. Ik ben heel content met mijn pagina 3 in Weekend Knack.
Een blog met comments zie ik als een gesprek of een conversatie, een blog zonder comments eerder als een monoloog (zonder verder communicatie theoretisch hierop in te willen gaan). Comments maken een blog rijker. Als er vanaf morgen geen comments meer op mijn blog geplaatst zouden worden, dan zou ik mij wel ongerust maken. Misschien zou dat zelfs het begin van het einde zijn.
Helaas is er ook een minder fijne kant aan comments. Net zoals bij een gewoon gesprek of een conversatie kan het fout lopen. Een online medium heeft helaas ook een versterkende negatieve impact omwille van de anonimiteit die het net biedt en de impact van het schrijven an sich.
Op een andere post van Tessa schrijft iemand anoniem (inclusief schrijffouten):
Een paar jaar geleden heb ik mijn abonnement van knack opgezegd. Als ik lees wat een Tessa Vermeiren nog altijd schrijft dan heb ik nog altijd geen spijt van die opzeg. Het blijkt dat de journalisten van Knack nog altijd even dom en links zijn. Ik denk dat ze elke morgen voor hun werk aanvangt symbolisch het gat van Verhostadt likken.
De kans is erg groot dat de auteur van deze comment dit niet zou durven herhalen als hij/zij oog in oog met de schrijfster zelf stond. Dit soort comments zou je alvast grotendeels kunnen voorkomen door (en/of) moderatie, verplichte velden of een systeem van verplichte logins. Het grootste deel van de comments zijn goed bedoeld, maar helaas is enige vorm van controle soms noodzakelijk.
Het vreemdste fenomeen vind ik de commentbewoners. Ze zijn de luizen in de pels van een blog, en dat kan zowel positief als negatief zijn. Blogs zoals LVB of Gentblogt zijn er elk een paar rijk. Soms lijkt het alsof deze mensen niets anders doen dan constant op de refresh button klikken. Hun comments kunnen ook gemakkelijk stukken langer zijn dan de originele post.
De commentbewoners kunnen onderling ook een relatie aangaan die alweer negatief of positief kan evolueren. In het slechtste geval maken ze er een steekspel van, maar het kan ook een community worden: een groep mensen die zich verbonden voelen met elkaar omwille van een bepaald topic. De impact van comments voor de blogger zal natuurlijk afhangen naar gelang de populariteit van de blog (wat als u in deze lijst staat bijvoorbeeld), het doel van de blog (bedrijf of persoonlijk) en de toon van de comments.
Comments zijn in elk geval een van de uitdagingen waarmee een blogger moet leren omgaan. Voor bedrijven of andere instellingen kan het zeker een reden zijn om weblogs niet als communicatiemiddel te gebruiken.
Voor mezelf weet ik dat comments een verhaal zijn over “de bluts en de buil”. Ik heb er al een paar mooie verzameld. Maar als verdediging zou ik willen verwijzen naar een wijsheid die ik geleerd heb van Bart: “De belangrijkste dingen leer je in de kleuterklas: knippen, plakken en mooi met de andere kindjes spelen…”. Dat laatste kunnen we zeker gebruiken op het net.
En toch laat ik nog altijd geen comments toe op lowagie.com.
Het is dan ook geen blog, maar B.L.O.G. (afkorting van Bruno Lowagie’s Online Gazette) 😉
De aanleiding voor het weglaten van comments waren wat jij noemt de commentbewoners, maar de reden waarom ze wegblijven is dat je in die comments verdorie veel tijd steekt (en tijd is een schaars goed).
Een onbewaakte blog is (toch als hij enig succes heeft) vragen om problemen. Zelfs bij mijn persoonlijke favoriete weblog ( http://weblog.infoworld.com/openresource/ ) is men overgeschakeld op gemodereerde comments. In het begin klaagden Matt en Dave (de bloggers) over het feit dat ze zoveel rubbish moesten weghalen. Sinds hun blog gemodereerd is, is het aantal comments drastisch gedaald.
In zo’n geval kan je die comments eigenlijk beter geheel achterwege laten.
Voor mij is dit echt iets waarmee ik zit te worstelen. Op usenet heb ik gedurende enkele jaren een glimp opgevangen van de mogelijkheid om tot een “community” te komen; “een groep mensen die zich verbonden voelen met elkaar omwille van een bepaald topic”. Tegelijk heb ik daar gezien hoe diezelfde community de nek omgewrongen wordt door het simpele feit dat het open is; en de rest van het hoe en waarom dààrvan staat in het artikel hierboven.
Dus kunnen we zien dat het idee van de totale vrijheid zelf-destructief werkt. Mijn favoriete vergelijking is de openbare weg: die verhoogt onze vrijheid door mobiliteit, maar *niet* doordat we er op mogen doen wat we willen, bijvoorbeeld, kiezen of we links of rechts willen rijden. Integendeel, om er een instrument dat onze vrijheid verhoogt van te maken, moet het verkeer er vrij nauwkeurig gereguleerd zijn.
Daarom vraag ik me af hoe we iets analoogs kunnen organizeren in het virtueel verkeer; zowel conceptueel als technologisch. (Maar in het bijzonder voor het tweede ben ik niets waard…)
Momenteel is het bij mij zo dat ik alle commentaren eerst goedkeur, voor ze er op komen. Een vre – se – lijk systeem, maar na jaren usenet heb ik besloten dat ik het gespam nog erger vind. En dus hoop ik dat er op een dag een systeem ontstaat dat er in slaagt de voordelen van openheid zo goed mogelijk te combineren met de voordelen van een verkeersreglement. Zou het niet fijn zijn; communities van mensen die zich verbonden voelen rond bepaalde onderwerpen?
Ciaoooo, Koen
@Bruno: Op zich is er niks mis met gemodereerde comments vind ik. Als je een bedrijf of instelling bent, dan is het wel aan te raden als je aangeeft hoe de moderatie verloopt. Ik heb liever gemodereerde comments dan geen comments eerlijk gezegd. Maar ik snap ook wel dat Bruno er geen tijd in wil steken.
@Koen: Wat dat verkeersreglement betreft, vrees ik dat iedereen dat zelf zal willen bepalen. De ene blog is de andere ook niet, kijk maar naar het gebruik van copyright versus CC, tonen van de RSS feed, vermelden van de eigen naam, toelaten van reclame, gebruik van layout etc. Uiteindelijk zijn er vandaag toch al veel systemen die je helpen met het verkeersreglement. Maar ook die zullen ongetwijfeld nog verbeteren in de toekomst.
In een discussie is het dikwijls belangrijk voor ogen te houden wie heeft welk belang heeft. In een professionele context waar alle betrokkenen bij dezelfde werkgever werken is het evident dat er een gemeenschappelijke belang is. In een discussie tussen fysieke personen zullen de betrokkenen zich er meestal voor hoeden om de discussie niet te laten ontsporen. Het belang dat vermoedelijk speelt is dat men de “tegenpartij” later nog wil kunnen ontmoeten (voor een volgende discussie …).
In een discussie op een blog spelen er veel minder gemeenschappelijke belangen. Waarom zouden de betrokkenen aan de discussie (meestal meer dan 2) streven naar concensus ? Het belang dat commentbewoners nastreven is soms enkel maar zichzelf heel belangrijk vinden. In discussies op gepubliceerde berichten merk ik dat er zo goed als nooit personen van mening veranderen. Alle betrokkenen blijven op hun standpunt staan.
Wat kunnen we hier aan doen ? Ik vrees dat we er eigenlijk bitter weinig aan kunnen doen. Voorlopig valt het op mijn blog nog goed mee met de “ongewenste” kommentaren, anders moet ik ook mijn toevlucht nemen tot moderatie of andere hulpmiddelen. Het compleet afzetten van de kommentaren lijkt mij ook geen goede keuze.
Een andere mogelijkheid is een gemeenschappelijk groepsbelang creëren waar alle commenters zich in kunnen terugvinden. Iets dergelijk mag echter niet tot gevolg hebben dat buitenstaanders niet meer kunnen toetreden tot het selecte clubje van goedgekeurde commenters.
BVLG: een “gemeenschappelijk groepsbelang” zou precies kunnen bestaan uit de verwachting met diverse mensen op min of meer serieus bedoelde basis (mag gerust ook af en toe speels zijn, hoor) van gedachten te wisselen. Alleen leert usenet, en het verschijnsel van de commentbewoners doet dat ook, dat grote openheid erg destructief werkt.
Dus ik gooi bij mij getraumatizeerd de boel dicht, en nu heb ik natuurlijk zo goed als helemaal geen commentaar. Dus mijn probleem is alleen maar een variant op jouw “buitenstaanders die niet meer kunnen toetreden”.
Ik veronderstel dat ik op zoek ben naar iets dat meer open is dan wat ik nu doe, en minder open dan usenet. Momenteel moet ik alles eerst goedkeuren: I hate it. Ideaal, veronderstel ik, zou een systeem zijn waarbij ik bepaalde posters kan “accepteren”, zodat hun posts er vanzelf meteen doorkomen. Daarnaast zou iedereen die niet op de lijst staat nog steeds eerst via mijn mail passeren, en die kan ik er altijd nog met vertraging doorlaten.
En zo zou iemand die ik ga vertrouwen op de lijst kunnen komen, en iemand die er misbruik van maakt er weer af kunnen vliegen. En waarschijnlijk zou ik bij dat laatste beroep doen op de raad van andere posters die ook al op de lijst staan.
Maar zoals Smetty al zegt, dat begint te lijken op persoonlijke stijl en “allerindividueelste” manieren om het aan te pakken. Toch denk ik dat een deel van het probleem gemeenschappelijk is, en dat elk min of meer goed gevolgd forum er last van heeft.
Ik heb ook de ervaring dat werken met ‘gemodereerde comments’ vaak neerkomt op ‘geen comments’; en wat is er zieliger dan een blog met ‘Comments: 0’?
Het feit dat mensen afhaken als de comments gemodereerd zijn, zegt IMHO veel over de zin/onzin van comments op sommige blogs. Zoals BVLG zegt (vrij geïnterpreteerd): er is niet echt sprake van een dialoog; iedereen blijft op zijn standpunt staan. Het verkondigen van het eigen standpunt (een soort bevestigen van het eigen belang) lijkt wel het enige doel van commentbewoners.
Allemaal goed en wel, maar dan zeg ik: niet op mijn site. In plaats van in andermans blog eigen lof te gaan verkopen, zouden dergelijke mensen beter zelf een monoloog-site beginnen en door noeste arbeid iets voortbrengen dat succes heeft.
Ik ben uiteraard een tikkeltje bevooroordeeld. Ik herinner me nog goed hoe ik een jaar of vier geleden eens reageerde op de comments van een clubje waarin iedereen iedereen aan het bewieroken was. Na een doodgewone kritische opmerking werd ik plots afgeschilderd als een spelbreker, als de grote boeman. Mijn comments werden weggehaald.
In al mijn naïviteit had ik de illusie van een blog-clubje doorprikt en dat werd me zeer kwalijk genomen. Ik was de niet-geaccepteerde buitenstaander. Jaren later las ik echter op het zelfde blog dat ik eigenlijk gelijk had en dat mijn opmerking méér dan terecht was.
Eerlijk gezegd vind ik dat soort situaties een beetje ziek. Ik vind het vreselijk dat ik me in zo’n situaties altijd moet verontschuldigen dat ik autistisch ben en bijgevolg weinig snap van sociale conventies.
Bestaat er een tussenoplossing? Ja, bij Slashdot krijgen de actieve bezoekers een ‘karma’ en je kan comments een quotering geven zodat de meeste interessante bovenaan komen te staan. Maar om goed te werken moet zo’n systeem wel op een héél grote userbase kunnen rekenen…
Wat ook heel erg goed werkt voor mij, is een mailing-list waarbij enkel mensen iets kunnen posten als ze geregistreerd zijn met een werkend e-mail adres. Dat sluit alvast de anonieme blog-bevuilers uit. Misschien zal je dat wel meer zien verschijnen: systemen zoals bvb bij JavaLobby, waarbij je eerst moet inloggen vooraleer je iets kan posten.
Maar er blijft heel wat administratie bij nodig, en dat is erg jammer.
Een interessante studie over comments op weblogs : http://www.blogpulse.com/www2006-workshop/papers/wwe2006-blogcomments.pdf (gevonden via i-wisdom)
Wat ik ook een interessante post over comments heb gevonden:
http://www.j-bradford-delong.net/movable_type/2005-3_archives/000248.html
Trackbacks for this post