Online identiteiten

Op Barcamp wou ik een blogcrisis uitbeelden, Alice genaamd. Het resultaat druppelt podcastgewijs hier verder. Een interne conversatie op deze blog herinnerde mij eraan dat ik al lang iets over wou schrijven over online identiteiten.

Wat mij fascineert is dat bijna iedereen online een of meerdere identiteiten heeft: op een forum moet je meestal een account aanmaken alvorens je van start kan gaan, een weblog of een personal page en hun schrijver(s) moeten een naam hebben, bij een game moet je een naam ingeven, bij het chatten kan je een nickname opgeven enz.

De naam die we voor deze activiteiten kiezen is heel vaak niet gelijk aan de naam zoals die op onze identiteitskaart staat. Voor alles wat we online doen kunnen we zo een andere identiteit hebben. Bewust of onbewust. Een persoon kan dus perfect maar een deeltje van zijn/haar persoonlijkheid in een online identiteit onderbrengen, maar kan er even goed voor kiezen om iemand anders te zijn. Online bepaal je gewoon zelf wie je bent. Natuurlijk zal dit niet op iedereen van toepassing zijn en het kan dus best zijn dat iemands online identiteit helemaal gebaseerd is op zijn/haar offline ik.

Een voorbeeld. Als we kijken naar actieve bloggers, dan valt het snel op dat er velen onder hen meerdere blogs hebben. Bij elk blog kan een andere benoeming of deel van jezelf horen, de ene keer onder je echte naam, de andere keer een naam zoals je zelf herkend/benoemd wilt worden. Zo schrijf ik zelf op deze blog en hier en hier als Smetty en niet als “Cindy”. Cindy staat alleen op blogs waarvoor ik beroepsmatig werk en waar dus mijn online identiteit helemaal in overeenstemming is/moet zijn met mijn beroepsbezigheden.

Het probleem dat ik daar zelf al met ervaren heb, ontstaat zodra je/een online identiteit ergens gelijk gesteld wordt met je offline identiteit. Op die momenten heb ik dat een blogcrisis genoemd, maar dat klopt eigenlijk niet. Het was geen medium conflict, maar wel een identiteitsconflict.

Zo heb ik er soms wakker van gelegen dat mensen die mij van haar noch pluimen kennen, alleen op basis van de schrijfsels hier een negatieve mening hadden over mij als persoon. Tot daar aan toen, niet iedereen hoeft mij leuk te vinden. Dat schrijfsels hier resulteerden in negatieve handelingen in de real world (en dan vooral mijn werkomgeving), daar had ik het soms moeilijk mee. Smetty is uiteindelijk maar een klein deel van mezelf. Vooral het deel dat ik wil vertellen. En dan nog. Soms komt zelfs mijn eigen Viking vragen of iets waar is.

Waarom dit verhaal?
Omdat ik zelf lang geworsteld heb met het concept online identiteit en ook bij anderen zie/lees ik hetzelfde gevecht. Dat het geen plaatselijk fenomeen in mijn hoofd is, werd mij helemaal duidelijk toen ik het vermeld zag in de conclusies van Mediappro (ophefmakende studie over internet, gsm’s en games bij Europese jongeren). Er staat letterlijk dat “jongeren au serieux genomen moeten worden wat internet betreft” en dat “blogs en games deel uitmaken van de ontwikkeling van jongeren”. Maw waar wij ons vandaag nog een identiteit aanmeten (bv. ik als Smetty), is er nu een volledige generatie met die identiteiten aan het opgroeien. Ik geloof echt dat dit een impact zal hebben op onze samenleving.

Of het nu gedaan is met mijn blogcrisis? Misschien wel. Maar ik heb mij vorige week resident gemaakt van Second Life. God weet wat ik daar allemaal ga meemaken. Of uitsteken. Grijns.

Wil je weten hoe de geeky medemens erover denkt? Luister dan zeker naar de blogcrisis podcast van Alice en Irene.

[tags]Online identiteiten[/tags]

U zegt?
  1. Waarmee ik hetzelf vergelijk: in de fysieke wereld zijn de identiteiten die je hebt op het werk, op café, als gezinslid, partner of dater, politiek activist of hobbyist ook verschillende dingen – bewust of niet.

    Je gedraagt je ook anders naargelang de context, er worden andere dingen van je verwacht in die verschillende rollen.

    Dat is perfect haalbaar omdat die rollen gescheiden zijn door tijd en ruimte – op café ben je immers niet op het werk, je komt er niet dezelfde mensen tegen, en het is op een uur en in een atmosfeer waar het niet zo nauw steekt wat je zegt of doet.

    Sinds het Google tijdperk worden al je activiteiten onder je burgerlijke naam gereduceerd tot één persoon, de fysieke persoon die iemand kent uit een bepaalde context.

    (Iedereen zal wel zo al eens een genante situatie hebben meegemaakt…)

    Het is dus niet meer dan normaal dat je je verschillende rollen online scheidt, uit zelfbescherming en om goed te kunnen functioneren in die verschillende contexten.

    Hoe extreem dat moet zijn en hoe ver je daarin moet gaan (en of het sowieso houdbaar is), dat moet iedereen voor zich uitmaken…

  2. Smetty says:

    Ik zal zelf maar voor trackback spelen:
    http://blog.zog.org/2006/06/identiteit.html

  3. Asfaltkonijn says:

    Volgens mij is het zo goed als onmogelijk om een volledig imaginaire identiteit op te trekken, en die vol te houden als blogger. Bij mij is die tijd in elk geval al laaang voorbij ..

    Ik denk dat de meesten wel graag onder een “nickname” blijven verder schrijven, maar iedereen weet perfect wie ze IRL zijn. Ik zie dat eerder als een “nom de plume”, dan als een “online identiteit”.

Trackbacks for this post

  1. Onnozelheid mag! » Man is a bubble
  2. Een schat moet je koetseren vanwege je identiteit « Politiek
  3. Smetty’s Soapbox » Blog Archive » Facebook: een laatste poging

Leave a reply.