Bedenkingen bij een bloggende ik

De voorbije weken ben ik echt onder de indruk geweest van de uitdagingen en het vertrouwen die ik van het bedrijfsleven krijg. Dat geknuffel met bedrijven is wel leuk, maar het maakt dat ik ook aan het evolueren ben. Ik ben niet langer de blatende onafhankelijke blogger, maar steeds meer betrokken partij. En dus zit ik nu te tobben over: is Smetty ook deel van mijn beroepsactiviteiten? In hoeverre kan ik nog gewoon mijn gedacht blijven zeggen over alles wat ik wil?

De laatste tijd ben ik behoorlijk wat mensen tegen gekomen waarvan ik dacht: “ik hoop dat jij niet alle posts op mijn blog gelezen hebt”. Ik zit dus in de knoop met mijn verschillende rollen: marketeer voor een bureau (en haar klanten) enerzijds, en blogger/consument anderzijds. Als marketeer ga ik nu dingen doen waar Smetty de blogger over kwaakt (of gekwaakt heeft).

Ik heb smetty.be als domeinnaam gekozen omdat mijn achternaam, de 10e meest voorkomende in Vlaanderen, al lang ingenomen was. Smetty vond ik een leuk alternatief. Een fijne ex-collega (Salut Andréke!) heeft mij zo 2 jaar consequent aangesproken. Ik luister dus echt naar die naam en sinds deze weblog bestaat, spreken steeds meer mensen mij aan met mijn nick. Smetty is dus geen fictie, maar een feit (waarbij ik natuurlijk alleen die dingen filter, en zwaar, die ik wil vertellen).

Ik ben een blogger met een identiteitscrisis. Komt dat tegen…

U zegt?
  1. Corneel says:

    Ik kan begrijpen wat je wil zeggen, op een dag kom je in een leven waar een geen verschil meer is tussen werk en thuis. A life with no secrets what-so-ever… iedereen weet alles van je.
    Op een dag ben je over die crisis en heb je niks meer dat je moet verbergen voor iemand. Wie er niet mee kan omgaan heeft pech, de andere zijn welkom.
    En bij These Days zit je lekker, ze kunnen tegen een stootje bij ons.

  2. Geert says:

    Ik begrijp ook heel goed wat je bedoelt. Je moet, vind ik, sowieso al vrij goed uitkijken wat je online gooit en wat niet. Dat het al bloggend zo snel kan, is wel leuk, maar er schuilt tegelijk wel een gevaar in: je kan je achteraf bedenken of je bepaalde informatie wel wil delen.

    Ik heb niet echt een eenduidig antwoord op je vragen, maar het zijn stuk voor stuk bedenkingen waar iedere blogger vroeg of laat mee te maken krijgt: heb ik vroeger (toen ik nog jong en onschuldig was :-))niet te veel op het net geflikkerd?

  3. maizena man says:

    Ik ben geboren met 3 namen: Ronald,Remi,Bertha. Mijn ouders hebben mij altijd Ronny genoemd. Heel mijn jeugd noemde iedereen mij “witte” wegens blond haar totdat rond mijn 18de iemand gelijkenissen zag met Bjorn Borg met alle gevolgen vandien. Mijn lief en latere vrouw noemt mij “poep” (neen, vraag mij niet waarom!. Elke café in Rillaar en verre omstreken kent mij als “nog ne Pale Ale”. Mijn dochter zegt “papa” en mijn personeel noemt mij “zeiker”, “ellendige”, “onnozele” en nog veel meer variaties op dit thema. Als blogger ben ik maizena man. Smetty… en dan beweer jij een identiteitscrisis te hebben? Mocht Freud nog leven, hij sloeg zijn tent op in mijn bureau.

Leave a reply.