Archive for December 28th, 2005

  • Zwitsal

    “Mijn geboortekaartje is ‘geboortekaartje van de maand’ op de website van Zwitsal” liet het nichtje (en mama sinds 11 november) weten.
    Dat geboortekaartje hangt al een tijdje op mijn prikbord (tegen 2007 ruim ik het wel op) en het mag echt gezien worden. Ik vrees dat dat soort creativiteit nooit in mijn vingers zal zitten.

    Internet is dan weer wel mijn ding en dus maakte ik van de gelegenheid gebruik om een geboortekaartje voor deze weblog aan te maken. Het resultaat is redelijk mager en de creatie erg beperkt (een fout maken tijdens de creatie = nieuw kaartje). Bovendien kreeg ik een paar keer een foutmelding omdat ik de volgende twee tekens: “‘s”, uit Smetty’s Soapbox, blijkbaar niet mocht gebruiken. Wie geen ervaring heeft met database foutboodschappen of geen 100 keer wil proberen, zal hierop onvermijdelijk afknappen.


    Om het geboortekaartje te kunnen zien, moest ik natuurlijk een account aanmaken. Achter de login zit ongetwijfeld het interessantste deel verstopt. Er is het groei boekje, de verzorgingstips enz. Het groeiboekje en het geboortekaartje kunnen gedeeld worden met de buitenwereld, maar alleen na invitatie via mail.

    Naargelang de baby groeit, krijgt de mama andere informatie. Aangezien Smetty’s Soapbox ondertussen bijna 2 jaar oud is, krijg ik ook info voor die leeftijd. De (eerder algemene) vraag van de maand is: “Hoe behandel je de rode huid van de baby-billetjes ook wel luieruitslag genoemd?” De laatste 3 antwoorden klinken als:

    • Billetjes na iedere verschoning insmeren met Zwitsal Baby Zalf (crème met spatel uit pot halen en op de vingers aanbrengen)
    • Bij roodheid van de billetjes, Zwitsal Zinkzalf direct op de billetjes dun aanbrengen en meerdere keren per dag herhalen
    • Indien na 3 à 4 dagen de roodheid niet is verdwenen,
      stoppen met Zwitsal Zinkzalf en de huisarts raadplegen

    Jaja, Zwitsal stelt de juiste vragen en geeft daarop de Zwitsal-antwoorden. Het beste onderdeel vind ik de spaarproducten (“We kunnen ons voorstellen dat je niet kunt wachten met sparen voor al deze prachtige cadeautjes. Maar hoe spaar je nu het allersnelst? Natuurlijk, door iedereen mee te laten sparen. Familie, vrienden, kennissen, de buurvrouw, het maakt niet uit”). Ik weet niet hoe ik mijn buurvrouw (ergens een getal in de 70) kan laten meesparen (onder het motto baby shampoo is ook goed voor oudere mensen?), maar als ik ze toch zover zou krijgen, dan kan ze meehelpen voor een Zwitsal-knuffel, het Zwitsea-fotoalbum, het Zwitsal-rugzakje of de Zwitsal-Giraf-groeimeter.

    De hele website is volgens mij aan een opfrissing toe. Alles achter logins en wachtwoorden steken is zo… oud & out. Geef die nieuwe mama’s nu maar een Zwitsal blog zodat ze kunnen bloggen, podcasten en een link leggen naar hun Flickr foto’s (dit moet toch al bestaan niet?).

    Note: deze post staat intentioneel onder “marketing” en heel erg duidelijk niet onder “persoonlijke hints”.

  • Tiscaligate: een verhaal van pek en veren?

    Vandaag een tijdje zoet geweest met de Tiscaligate weblog (via BVB op DS blog).

    Het onderwerp kort samengevat: het echtpaar Ruud Huisman (tot voor kort bestuursvoorzitter van de Tiscali groep) en Patricia Spuijbroek (tot voor kort CEO van Tiscali Nederland) werden beiden afgezet en vervangen in hun functie omdat ze verdacht worden van mogelijk belangenvermenging (voor meer info, kan ik dit artikel en het vervolg erop aanraden op de FEM weblog).

    Terug naar de Tiscaligate weblog. Deze wordt bijgehouden door Patric Roctus, een fiscaal adviseur die 5 ex-zakenpartners van Ruud Huisman zou vertegenwoordigen. Vorige week deed Ruud Huisman aangifte wegens afpersing tegen deze Patric Roctus. Als reactie daarop (mijn vermoeden) werd de Tiscaligate blog opgestart.

    De hele affaire en de blog interesseert mij omwille van 2 redenen: persoonlijk (als ex-Tiscali werknemer onder de besproken betrokkenen) en als case. De eerste reden is niet interessant, maar de case is dat wel.

    Ik verwacht dat de Tiscaligate weblog mogelijk enige jurisprudentie zal veroorzaken. Eén partij in dit dispuut publiceert namelijk bewijsstukken in het nadeel van de andere. Indien de bewijsstukken juist blijken te zijn, dan wordt dit een pijnlijk verhaal voor het echtpaar Huisman-Spuijbroek. In het omgekeerde geval verwacht ik dat de meneer Roctus een aardige schadeclaim mag verwachten.

    Ik heb ook dubbele gevoelens bij deze weblog. Enerzijds moet de waarheid aan het licht komen, anderzijds wordt dit soort van publieke confrontaties (en bij uitbreiding het gebruik van social software in het algemeen voor dit soort van conversaties) mogelijk een nachtmerrie voor vele mensen. De “traditionele” pers heeft dit soort van info altijd al gepubliceerd, maar ik verwacht dat betrokkenen harder voor elkaar zullen zijn.

    De Tiscaligate blog zit in mijn aggregator (RSS-feed). Volgens mij is dit het ideale scenario voor de partij zonder blog: spreek de waarheid en niets anders dan de waarheid. Start een blog met je eigen verhaal, maar met respect voor de andere én met het dispuut in het achterhoofd (ik zou wel willen weten of juristen én PR verantwoordelijken dit ook zo zien).

    Ik hoop dat de waarheid mag winnen, maar laten we ons niet verleiden om terug te keren naar de tijd van “pek en veren”.

    Update: 2008