Het stond al jaren op de planning, maar we hadden nooit actie ondernomen om effectief te reserveren . Gisteren was dan eindelijk het moment gekomen om het beste restaurant van Belgie uit te proberen: Comme chez Soi.
Voor ik met deze blog begon (anders had ik er zeker een postje over geschreven), was ik al is gaan eten in De Karmeliet in Brugge, eveneens een 3-sterren Michelin restaurant. Met hetzelfde Bourgondisch heerschap ging ik dit keer richting Brussel.
Comme chez Soi ligt aan het Rouppe plein (Place Rouppe voor de Brusselaars) nabij het Zuidstation. Ik vind het nog steeds geen aangename buurt om er ‘s avonds rond te lopen. De auto kregen we niet direct geparkeerd zodat we besloten om gebruik te maken van de “service voiturier”.
Het ontvangst in het restaurant werd hartelijk verzorgd door Marie-Therese Wynants en Laurence Rigolet (de vrouwen van de chefs). Het eerste wat opviel in het restaurant was het mooie interieur in Art Nouveau stijl. Victor Horta was het eerst wat in mij opkwam, maar ik kon het restaurant (het gebouw) niet terugvinden op zijn biografie.
Een typisch kenmerk voor een 3-sterren restaurant is de aanwezigheid van personeel. Elke beweging die je maakt heeft men gezien, men reageert er uiterst attent en meestal anticipeert men zelfs. Om het iets platter uit te drukken: de stoel wordt hier nog onder uw gat geschoven.
In de Comme chez Soi kan je voor een menu kiezen of a la carte eten. Op de eentalig Franse kaart (online nochtans in 3 talen beschikbaar) kozen wij voor het menu “Saison” aan 128 euro (per man wel te verstaan):
- Rode poon met peulerwten, gesneden oesters met sjalotazijn en haringeitjes
- Gebakken Sint-Jakobsvruchten gevuld met spinazie
- Fijne bouillon van griet, creme van steranijs en komijn, gebraden langoustines met zilveruitjes en munt
- Rollade van fazant met ganzelever en kolen duo, braadvocht met tijm, mengeling van paddestoelen en tuinbonen
- Krentenbrood met gedroogde vruchten en kaneel, gebakken Pink Lady appel met zure room
Als aperitief kozen we voor een glas champagne Veuve Clicquot Millesime 98, waar we 3 vishapjes bij kregen waaronder een palingkroketje en een hapje met verse tonijn.
Het moeilijkste, maar tegelijk het fijnste moment van de avond is het kiezen van de wijn. De wijnkaart zelf leest als een sprookje, of een droom als je wil. Omdat onze menu zowel wit als rode wijn kon verdragen, kozen we voor een half flesje wit en een half flesje rood. De sommelier stelde een Saint-Josephe Lyseras 2002 (Cotes du Rhone) voor en een krachtige Margaux (mmmmmm) Lebegorce-Zede uit 95. Een perfecte keuze, en ook qua budget (gezien de wijnkelder) een haalbare kaart (48 eur en 70 eur om precies te zijn).
Als je het menu bekijkt, dan ziet het er niet eens zo speciaal uit. Maar vergis je niet, wat op het bord kwam was gewoon top. Elk gerecht was een meesterwerkje met een uiterst fijn smaken pallet. Tot onze verbazing kwamen ze bij het hoofdgerecht een extra stukje fazant brengen, waardoor je hier zeker mag spreken over correcte hoeveelheden. De dessert kaart was erg uitgebreid, met koude en warme opties of een selectie kazen. Wij hadden krentenbrood met appel gevraagd en kregen er nog een sorbet van ananas bij.
De koffie was niet inbegrepen en kwam voor 7 eur op tafel. Een redelijke prijs want er hoorde een selectie van 6 zelfgemaakte confiserie hapjes bij.
Hoe ik ook mijn best doe, ik kan niets slechts bedenken over het eten. Maar toch waren er een aantal minpuntjes. De ruimte is redelijk klein en wij hadden best wat comfortabeler willen zitten. Je zit bijna bij de tafel ernaast op schoot. Een tweede aandachtspunt was de akoestiek in de zaal zelf. Die vond ik erg matig en vooral veel te luid om precies te zijn.
Wat kost een avondje Comme chez Soi? Wij betaalden net iets meer dan 200eur/persoon voor het menu, met 2 aangepaste wijnen, aperitief, koffie en de service (voiturier en fooi). Wie bespaart op wijn (een flesje bijvoorbeeld) en het aperitief overslaat, kan zeker nog eens 50 eur afdoen van de prijs.
Bij het verlaten van het restaurant stonden bovenvermelde dames terug klaar om de jassen aan te reiken. De service voiturier houdt dan weer in dat je auto klaar staat voor de deur (waarvan je de deuren natuurlijk niet zelf open doet).
Voor iedereen die zich thuis voelt onder de categorie “Bourgondier” is dit restaurant een feest. Ik wil er zeker nog is gaan, maar een jaartal durf ik er niet op plakken. De tussentijd vullen we zoals gewoonlijk op met minder sterretjes. Veel minder zelfs. Maar dat intens geniet moment, dat pakt niemand mij meer af.
