Archive for October, 2005

  • Alfawijfjes en schoenen

    In de Weekend Knack zijn er 3 dingen die ik altijd lees: de restaurant bespreking ( radar/tafelen), de column van Jean-Paul Mulders en die van Tessa Vermeiren.

    In de Weekend Knack (nr. 40) las ik een interessante quote over “alfawijfjes”. In een recent onderzoek van het Britse Vogue naar het bestedingspatroon en de attitudes van vrouwen had men het volgende vastgesteld: “een grote groep vrouwen uit de middle class, die je zou kunnen classificeren als alfawijfjes, zijn zeer kapitaalkrachtige en zeer gretige consumenten. Ze verdienen veel geld, werken bikkelhard, hebben vaak ook geen partner of geen partner meer. Ze maken er een sport van om zichzelf flink in de watten te leggen. Wat koopt een vrouw die zichzelf wil verwennen? Schoenen! Gemiddeld bezitten de ondervraagde alfawijfjes er zestien paar.”

    Natuurlijk voel ik de behoefte om mijzelf daaraan te toetsen. Ik ben namelijk al een paar maanden op zoek naar een paar schoenen. Mijn “schoenen-sensor” is dus actief. Als ik aan mijn (werk)schoen denk, laten we zeggen dat de zool en de schoen elkaar niet meer raken, begin ik mij toch af te vragen waar het met mij mis gegaan is. Maar nu weet ik het: ik moet meer geld gaan verdienen en mijn lief van de hand doen.

    Ik ben dan maar is mijn schoenkast gaan kijken en vond daar… euh zestien paar. Bij die zestien paar zitten 7 paar sportschoenen (fitness-, loop-, squash-, fiets- en duikschoenen, naast 2 paar “voor-alle-gebruik”). Die tellen niet mee zeker in dat alfa-verhaal?

    Een ander product dat de alfawijfjes graag zullen gebruiken is ongetwijfeld de Samsung Lady foon. “Samsung zegt met de T500 Lady Phone precies te maken wat vrouwen willen: van oplichtende ‘diamantjes’ aan de buitenzijde tot een spiegel-display aan de binnenzijde om bijvoorbeeld de lippen te kunnen stiften. Verder geeft de telefoon inzicht in bioritme, vetgehalte en het aantal calorieën dat de bezitter dagelijks verbrandt. Een speciaal in te stellen schema geeft informatie over de menstruatiecyclus. Hoe groot is op een willekeurige dag de kans op zwangerschap?” gelezen op Marketingfacts (via Frankwatching).

    Het alfa-gehalte staat ook expliciet vermeld op de product pagina van de Samsung SGH-E530 (Lady foon): “De ideale partner om mee te shoppen. Met de ingebouwde megapixel-camera met flash LED van de SGH-E530 fotografeer je moeiteloos je laatste aankopen! Stuur een MMS en laat je vriendinnen groen worden van jaloezie als ze zien welke leuke schoenen je hebt gescoord.”

    Er is één ding dat niet matcht in dit verhaal: als de alfawijfjes geen partner hebben, waarom zouden ze dan hun menstruatiecyclus altijd bij zich willen hebben. Dus de moraal van dit verhaal: alfawijfjes gebruiken geen Lady foon, maar de respectievelijke doelgroepen kopen wel massaal schoenen.

    Mijn conclusie: ik wil absoluut geen Lady Foon (“lief heb jij mijn GSM gezien?” krijgt plots een totaal andere betekenis), maar moet wel dringend om schoenen. Nu nog geld en het lief zien te combineren…

  • These Days: Smetty goes marketing

    Sinds vandaag gisteren is het officieel. Ik ga 2 dagen per week voor het online communicatie bureau “These Days” werken.

    These Days is een award-winning bedrijf, en ik ben er dan ook trots op dat ze deze Smetty-vogel in dienst willen nemen als strategic consultant.

    Het moeilijkste aspect voor beide partijen wordt vast mijn 2-dagen werkweek binnen een 5-dagen omgeving, maar we zien wel hoe dat gaat. Inhoudelijk mag ik mij bezig houden met mijn persoonlijke dada’s: social software. Zalig. Meer moet dat niet zijn.

    Daarnaast blijf ik natuurlijk 50% lector media aan de Hogeschool Gent en 5% lector avondonderwijs in Antwerpen. Die 55% opdracht in het onderwijs is helaas onvoldoende om te voorzien in een normaal levensonderhoud. Deze maand alleen ben ik al voor 4 conferentie’s uitgenodigd als spreker binnen het onderwijs. Maar toch komt de interessantste opdracht uit het bedrijfsleven en niet uit het onderwijs.

    Mijn bokes voor morgen staan niet gereed. Want op woensdag is het bokes dag op kosten van de baas. Ik ben dus weer nen echten werkmens. Allez, voor 40% in elk geval.

  • Brussels Blogdinner

    Na 2 X Gent, was dit keer Brussel aan de beurt.

    Het decor was zonder twijfel fantastisch. Ook de organisatie was pico bello geregeld door Peter en Bart.

    Het grote probleem bij zo een dinner is iedereen voldoende tijd en mogelijkheid te geven om elkaar te ontmoeten. Want eens je gaat zitten om te eten, ben je meestal voor een tijdje aan je stoel gekluisterd. Eigenlijk zou een walking dinner nog de beste optie zijn. Peter en Bart vonden een oplossing in het verspreiden van de namen van alle aanwezigen over de zitplaatsen. Een leuk idee als je het netwerken wil bevorderen.

    Na het eten kwamen 4 “korte” presentaties, maar daar ging de organisatie helaas de mist in. Ook al was elke presentatie op zich interessant, toch is dat allemaal een beetje aan mij voorbij gegaan. Na een drukke werkweek en zeven volle uren lesgeven tijdens die werkdag, was het voor mij gewoon te veel om meer dan 2 uur aandachtig te blijven. Als elke presentatie echt kort was geweest, dan was het vast een geslaagd onderdeel geweest. Ik denk dan ook dat die presentaties een vast onderdeel van de dinners zouden kunnen worden (misschien een idee om ze allemaal op de wiki te zetten?).

    Zelf luister ik eigenlijk liever helemaal niet naar presentaties, tenzij het om één centrale gast gaat zoals met Robert Scoble in Londen. Voor mij is het “contact”-aspect toch belangrijker dan content op een dinner. Maar daarover zullen de meningen zeker verdeeld zijn.

    Luc heeft een link naar alle andere verslagen en ook foto’s van meerdere aanwezigen.

    Zelf heb ik geen directe plannen plannen voor een nieuwe organisatie in Gent. Vermoedelijk zal de volgende afspraak in Antwerpen zijn, tenzij Bart en Peter er een maandelijks event (zoals in onze buurlanden) van gaan maken.

    Bart heeft trouwens mij en Ine een blog-zwem uitnodiging in zijn mooi zwembad op het werk beloofd. Ik wacht geduldig op de uitnodiging. 🙂

  • Staakt u ook mevrouw?

    De vraag van vandaag in de wandelgangen was ongetwijfeld: “staakt u morgen ook mevrouw?”. Op dit moment (donderdag laat) zitten in mijn mailbox ook al 8 mailtjes van studenten die morgen niet aanwezig kunnen zijn (treinstaking, busstaking…).

    Eerst over die “mevrouw”. Ik begin de eerste les van het academiejaar altijd met mezelf voor te stellen. “Mijn naam is Cindy D* S*, en ik ben uw lector mediakunde. Je mag zelf kiezen hoe je mij aanspreekt. Ik noem mijzelf nooit “madame”, dus jullie hoeven mij ook niet op die manier aan te spreken.”

    In de mailbox vind ik 5 X “mevrouw”, 1 X “geachte”, 1 X “beste” en 1 X “Cindy”. Conclusie: ik ben dus toch “madame” (en ik heb erg beleefde studenten).

    Soit. Het ging over de staking. Waarvoor staken we in het onderwijs (ik doe even een copy-paste uit een vakbondsmail):

    1. Voor alle personeelsleden eisen wij welvaartsvaste pensioenen en uitkeringen en voldoende financiële middelen voor de sociale zekerheid
    2. Brugpensioen voor oudere werknemers = jobs voor jongeren
    3. Tegen besparingen in het onderwijs

    Ik ben vakbondslid. Bij het ACOD op precies te zijn. Bij die vakbond ben ik al een paar jaar (eerst bij de bedienden vakbond ABVV). Op een bepaalde dag zat ik midden in een collectief ontslag in een bedrijf waar niet eens verkiezingen waren georganiseerd in het verleden. De vakbond werd erbij gehaald en er kwamen verkiezingen zonder echte kandidaten. Een beetje tot mijn eigen verbazing werd ik even later verkozen tot vakbondsafgevaardige en verantwoordelijk voor de begeleiding van een collectief ontslag. Een leerrijke, arbeidsintensieve periode, en verhoudingsgewijs weinig appreciatie. Alleen maar om u te zeggen dat ik zelf al veel vakbondswerk achter de rug heb en dus niet uit mijn nek klets.

    Op naar de staking van morgen dan maar. Ik voel mij niet aangesproken door die staking. Natuurlijk wens ik iedereen een goed pensioen toe en een financieel werkbaar onderwijs. Maar kunnen we niet eerst de nieuwe CAO afwachten en dan staken?

    Dat ik morgen geen les kan geven, is vooral voor mezelf vervelend. Ik heb maar een tiental les-momenten per jaar (mijn studenten hebben veel stage), en elke les die wegvalt, is er één te veel. Maar buiten mezelf en een paar studenten, zal de maatschappij er geen hinder door ondervinden.

    Het openbaar vervoer daartegen legt een volledig land lam. En daar heb ik weinig begrip voor. Studenten geraken niet op school, werknemers niet op hun werk, klanten niet in de winkel. Je wil niet weten hoeveel ons dat gaat kosten.

    Ik wil geen staking, ik wil een deftig beleid. Vandaag heb ik het gevoel dat vakbond en regering elkaar in de weg zitten. En daarom staak ik niet mee. Morgen geef ik gewoon les. Als was het aan drie man en een paardenkop. Alleen als ze een barricade zetten, keer ik terug.

    Overmacht. Of solidariteit. Kiest u zelf maar.

  • Technologie dip

    Mijn collega had lol gisteren. Hij heeft een eerder afwachtende houding ten opzichte van nieuwe technologieën, en dit voor zowel hardware als software. Al dat wiki, podcast, weblog en iPod gedoe is niet aan hem besteed, tewijl ik net een hevige voorstander ben van alles wat ruikt naar nieuw. Toen ik gisteren zuchtend vertelde dat mijn agenda gewist was en ik overwoog om terug zo een papieren ding te gebruiken, was dus zijn moment gekomen om met mijn technologie gebruik te lachen.

    Mijn agenda staat op een Notes server en ik synchroniseer regelmatig met mijn P900 (mijn telefoon). Om het nog wat ingewikkelder te maken: ik heb ook een locale replica van Notes (een versie op mijn portable). Zondag kwam ik tot de vaststelling dat ik over 3 versies van mijn agenda beschikte. Iets later werd dat gereduceerd tot 2 versies. Helaas was net de juiste versie verdwenen. Een back-up had ik niet. Toen bleven er nog 2 versies over. Dan maar de laatste versie terug gezet, maar die was alles behalve up-to-date. Ik zal het wel merken de komende weken als ik iets of iemand vergeten ben…

    Voor het eerst sinds ik mijn P900 in gebruik genomen heb en de papieren agenda ontslagen heb, ben ik toch gaan twijfelen. Zou ik het papier opnieuw overwegen?

    Het synchronisatieprobleem bestaat al langer. Eerst gebruikte ik Outlook, maar daar liep de P900 helemaal op vast. Ik vrees dat de verstandigste beslissing zal zijn om te investeren in een back-up van de juiste data. Zo gezellig is een agenda weer bij elkaar sprokkelen nu ook weer niet.

    Ook op school beleven we een beetje een technologie dip. De electronische leeromgeving heeft “een minder moment”, om het zachtjes uit te drukken. Dat uit zich vooral in foutmeldingen en lange wachttijden. Maandag was het onderwerp van de les nu net die electronische leeromgeving. Bij de studenten leverde dat vragen op zoals: “mogen wij ondertussen aan een andere les verder werken?” of ook “zou je die oefeningen die we moeten maken toch niet beter afprinten op papier?”.

    Ik durf te voorspellen dat een aantal collega’s de boot zullen missen daardoor. Maar ik blijf optimistisch: er komt vast nog een boot. Misschien volgende week, misschien over een paar maanden, maar op dag moeten we allemaal mee op die boot.

    Om af te ronden: neen, ik ga mijn oefeningen niet afprinten op papier en ik ga straks alles herinstalleren wat met mijn agenda en mijn telefoon te maken heeft.

    Misschien dat ik wel mijn agenda tot het einde van het jaar… afprint op papier. Dat zijn maar 3 bladzijden. Gewoon voor de zekerheid. Af en toe kan een beetje papier toch geen kwaad denk ik dan…