Archive for October 20th, 2005

  • Viswijf

    Ik heb vanochtend iets meegemaakt, waar mijn hart nog steeds sneller van slaat. Mijn collega’s vonden het super grappig, maar ik eerlijk gezegd niet.

    Ik reed naar school met de fiets. Voor ik de schoolpoort in kan moet ik ongeveer 300 meter rijden op een fietspad (naast de weg). Omdat ik die auto’s nogal gevaarlijk vind, doe ik meestal een kort stukje (20 meter of zo) op het voetpad als er geen voetgangers zijn.

    Een man van ongeveer 65, ik heb geen idee waar hij vandaan kwam (uit een auto of een huis), gaat plots wijdbeens op dat voetpad staan. Met de armen open. En toen gebeurde alles in een flits. Hij stond te dicht voor mij om de fiets nog te stoppen of te draaien. Ik denk dat hij opzij gegaan is, want ik heb hem niet geraakt. Terwijl ik hem voorbij reed, gaf hij mij een duw en probeerde me van mijn fiets te trekken. Gelukkig ben ik nogal handig met de fiets en kon ik de schok opvangen. Maar toen viel hij me nog 2 of 3 keer aan. Hij heeft me niet geraakt, maar hij pakte wel altijd mijn achterwiel vast, liet dan los om opnieuw in de aanval te gaan. Dat was gewoon absurd. Uiteindelijk heb ik hem achter mij kunnen laten, terwijl hij “viswijf” bleef roepen.

    Gelukkig heeft hij mij niet doen vallen en ben ik er in geslaagd om te vluchten. De verstandigste reactie.

    Wat bezielt een 65-jarige in godsnaam om zich voor een fietser te gooien en dan voor de aanval te kiezen? Ik heb er geen probleem mee om toe te geven dat ik dat stukje voetpad niet mocht doen, alsook een inschattingsfout maakte waar ik dacht alleen te zijn. Maar dat is niet van die aard om te rechtvaardigen wat er daarnet gebeurde. Ik had hem echt niet mijn andere kaak aangeboden mocht hij mij kunnen grijpen hebben. En mij nog “viswijf” noemen ook?

    Smetty schudt verward het hoofd en gaat zich buiten wat afreageren door met de fiets terug naar het werk te gaan. Het moge duidelijk zijn dat ik meters afstand ga houden van alles wat 50+ is.