Geen koord rond mijn poot

Gisteren nog is gaan duiken buiten het kader van de opleiding. De duikstek heet Goese Sas: “dat ten Noorden van de monding ligt van het kanaal, dat de stad Goes verbindt met de Oosterschelde”.

Een erg mooie duikplaats, maar waarschijnlijk niet aan te raden op drukke duikdagen. Er is amper plaats voor een 20-tal wagens, terwijl de grote duikplaatsen hier een veelvoud van kunnen herbergen.

Erg ontspannen was ik niet voor de duik. Ik had mij vergist in het tempo van de dag. Dat stond bij mij op “langzaam”(de hitte nietwaar), maar het zou net superdruk worden. Deze week is het op school de deliberatie week (volgende week proclamatie en dan vakantie). Een avondlijke meeting zou er nog voor zorgen dat ik geen tijd meer had om te eten, moest rennen (letterlijk in de school rondgelopen want alle deuren waren al dicht) om buiten te geraken en vervolgens nog naar de duikstek rijden.

Omdat de stroming een belangrijke rol speelt op deze duikplaats moest het omkleden snel gaan. En dat was er gisteren nu is te veel aan. Druk lijdt tot stress, en ik vergat achtereenvolgens mijn lood, mijn duikbril en mijn duiklamp. De eerste 2 bedacht ik gelukkig voor ik in het water zat, de laatste zou voor een volgende duik zijn.

De duikbuddy stelde voor om een buddy-line aan te doen. Dat is een lijn die in onze wateren gebruikt wordt om elkaar niet te verliezen. Voor sommige duikers is dit een basisonderdeel van hun duikuitrusting, maar zelf gebruik ik dit liever niet. Het nadeel is dat je onvoorwaardelijk aan elkaar vast zit, ook als het mis gaat. Ik vind dat nuttig in les situaties waar het gevaar groot is om een student kwijt te geraken (bv een stromingsduik met slecht zicht), als je elkaar voor 100% kent en vertrouwd of in een noodsituatie. Geen van deze waren bij deze duik van toepassing, dus ik wou geen koord rond mijn poot.

Dat is iets dat ik in het vervolg boven water ga uitspreken. Net zoals ik mij met koord onveilig voel, kan dit voor de andere partij zonder koord het geval zijn. Zie daar een Smetty leer-moment.

De duik (zonder koord) duurde maar 25 minuten, maar dat was voldoende om de stress van de dag af te werpen. Volgende keer wil ik hier met mijn eigen Vikingske gaan duiken. Die heeft geen touwen nodig om bij mij te blijven (symbolisch ook nog mooi hehe).

U zegt?
  1. Cindy,
    over het al dan niet gebruik van een buddyline zijn reeds menig kilobytes geschreven op het internet. Ziehier een kleine bloemlezing over de pro’s en contra’s van een buddyline:

    http://zoekertjes.duiken.be/forum/topicdetail.asp?TopicID=74194&forumid=&CurrentPage=1&search=1&Keywords=buddyline&Author=

    Alles draait natuurlijk over hoe jij je voelt met de zogenaamde koord aan je poot. Zoals je al zelf vermeld hebt is zo’n lijn een handige manier om contact te houden met je buddy in opleidingssituaties, zelfs in stilstaand water, zoals de Grevelingen. Maar persoonlijk vind ik dat de meest comfortabele manier van duiken in de Oosterschelde mét buddyline is, zeker als je duikt met iemand die je niet kent. Verliesprocedure toepassen in de Oosterschelde (en zeker Sas van Goes bij valavond) is niet evident. Je vermeldt dat je (per ongeluk) geen duiklamp bij had. Dit maakt het nog een stuk moeilijker om bij elkaar te blijven: een lichtbundel is verder zichtbaar, zodat je elkaar makkelijker kan terugvinden. Maar als één duiker geen lamp heeft, vergroot dit de stress bij de lampdrager (die voortdurend visueel contact moet houden met de niet-lampdrager). Een buddyline neemt deze stress al weg, want je weet dat aan het andere eind je buddy hangt. En mocht er wat zijn, kan je de buddy met een rukje aan het touw waarschuwen. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat er iemand zijn oren niet tijdig kan klaren (of net een foto wil nemen van die prachtige sepia). Enkele seconden onoplettendheid kan al leiden tot een verliesprocedure en het tijdsverlies dat je daarmee oploopt is misschien al voldoende om een hele duik te moeten afblazen (getij laat niet op zich wachten). In een vrije afdaling kan een buddyline inderdaad tot gevaarlijke situaties leiden: jij kan je oren niet klaren of hebt een ander probleem, je buddy merkt dit niet en blijft maar zakken en trekt je mee de diepte in. Pijnlijk. Hoewel, hij zal ook wel voelen dat je tegentrekt hoor! In een situatie waarbij je het bodemprofiel volgt vanaf 0 m tot de overeengekomen diepte heb je dat probleem niet: als je een probleem hebt en je stopt, zal je buddy je zeker en vast niet als een anker over de bodem slepen. En mocht je voor één of andere reden je buddy niet willen volgen (maar dan moet het wel een écht goede reden zijn, het is immers je buddy) of je moet hem voor een andere reden verwijderen, bestaat er nog steeds de mogelijkheid de buddyline af te doen. Want da’s nu nog eens een supereigenschap van een buddyline: hij moet makkelijk verwijderbaar zijn.
    Nu, er zijn veel pro’s en altijd contra’s, maar we zullen het onderwerp zeker nog eens aanhalen tijdens de lessen.

    Peter

  2. VH says:

    Cindy, ben je duikleider? Toch een paar opmerkingen van iemand met 550+ duiken waarvan een paar 10-tal in het Sas Van Goes.

    Ten eerste is het Goese Sas een gevaarlijke duikplaats omdat ze zo misleidend is. Je gaat langzaam naar beneden tot -25m (afhankelijk van het getij) en dat lijkt dus op elke Oosterschelde-oever. Niks aan de hand. Maar dan gaat het weer bergop naar de restdijk die op ongeveer -6m ophoudt. En dan, uiteraard pal naar beneden. Het is al meer voorgekomen dat duikers (letterlijk) het Noorden kwijtwaren, en dachten dat ze op de terugweg waren bij het bereiken van de onderwater-restdijk. Maar uiteraard, geen oever bij het verderzwemmen. En dan gaat het mis… Lucht op, opstijgen in de bleu in de vaargeul, een techniek die beginnelingen vaak niet goed beheersen.

    Ten tweede, de buddy-lijn. Het is *onverantwoord* om te duiken zonder buddy-lijn in een water met slechte zichtbaarheid, stroming en soms verraderlijk profiel, als de Oosterschelde. Ik heb al ogen genoeg nodig om mijn kompas te bekijken, mijn lucht, en – vooral – de lucht van mijn duikmaat. En de “sights” uiteraard. Als ik dan ook voortdurend moet uitkijken waar mijn duikmaat (praktisch altijd minder ervaren) uithangt, nein danke. Je bent hem/haar zo kwijt, en het risico dat die dan panikeert of domme dingen doet schat ik hoger in dan de risico’s en de ongemakken die je schetst.

    Wat het klaren van de oren betreft, tja, bij de afdaling moet je natuurlijk je duikmaat “in het oog” houden. Je merkt problemen niet alleen aan de tekentaal, maar ook aan details zoals tegentrekken, versnelde ademhaling, allemaal dingen die na een tijdje een tweede natuur worden. Bovendien, je kan je duikmaat afremmen als die een blow-up heeft of ongecontroleerde stijging. Daarom heb ik ook altijd extra-lood mee, en als ik totaal uitadem heb ik nog zo’n 4kg meer.

    Er is één uitzondering, dat is wanneer ik met een ervaren buddy duik, en wanneer we op voorhand duidelijk hebben afgesproken wat te doen bij verlies van mekaar. Dat is volgens de CMAS regels onmiddellijk de duik afbreken en (rustig!) naar de kant gaan. Pech, want is je duik gedeeltelijk om zeep.

    Buddy-lijnen zijn natuurlijk overkill in tropisch water met zichtbaarheden > 20m, en uiteraard gevaarlijk in wrakken.

    By the way: you have been blogged (Links) on:
    http://vh.skynetblogs.be/?date=20050623&number=1&unit=months#1250514

    Tot in Gent!

  3. Erwin says:

    Het grote probleem van een buddylijn vind ik dat het een onterecht gevoel van ‘veiligheid’ geeft. In mijn optiek ontslaat een buddy lijn je -nooit- van je plicht je buddy in de gaten te houden. Gewoon omkijken, en vaak. Da’s toch niet zo moeilijk? Het is ook voor je eigen veiligheid.

    Juist de minder ervaren duikers redeneren: oh, ik heb een buddylijn, ik merk het nu vanzelf wel als het misgaat… En daar ga je dus de mist in. Het is beter pro-actief te duiken dan reactief te duiken…

    Wat is er mis met elkaar een hand geven?? Die ‘buddylijn’ heb je altijd bij je…

  4. Marc says:

    Volgens mij ben jij één van die duikers die alles beter weten hè Smetty?

    Theorie Advanced (Ik neem tenminste aan dat je dat bent als je in de Goese Sas gaat duiken):
    ***JIJ BENT DE STEUN VAN DE BEGINNENDE OF MINDER ERVAREN DUIKER.***
    Denk een terug aan de tijd dat jij pas begon met duiken. Hoe moest jouw (meer ervaren) buddy zich dan voelen?

    *** MAAK NOOIT EEN DUIK WAARBIJ JIJ OF JE BUDDY ZICH NIET PRETTIG VOELT ***
    Plan je duik en duik je plan. Als beide buddies het niet eens zijn met elkaar, dan is er ook geen plan. Dus zal er in mijn boek ook niet gedoken worden.
    Dus als jij gestresst bent -> niet duiken.
    Als je buddy een lijn wil en jij niet -> niet duiken.

    Zie je wel hoe snel dit soort regels worden vergeten? Alleen maar om je eigen logboek zo aantrekkelijk mogelijk te maken met lange en diepe duiken.

    Ik kan me herinneren van een duik onlangs in Mexico. We waren met zes man waaronder een Divemaster en een beginner. Zelf was ik advanced en mijn buddy was een Open water duiker. Ik wilde graag zoveel mogelijk zien tijdens mijn duik. Bleek echter dat de beginner zeker tien minuten nodig had om af te dalen naar -10 meter. Onze instructies waren om met de hele groep bij elkaar te blijven. Dus wat kon ik anders doen dan op de bodem blijven en rondkijken zonder dat ik de groep uit het oog verloor?
    Hier realiseerde ik mij dat beginners (en ook minder ervaren duikers) evenveel recht hebben op dezelfde duik dan ik. Zelfs toen de beginner zijn fles leeg was en ik nog 170 bar over had, toen dacht ik dat die beginner de plezierigste dag van zijn vakantie heeft gehad.

    Denk niet alleen aan jezelf, daarvoor heet het een buddy-systeem.
    Kun je dat niet, dan duik niet met anderen, maar alleen met je Vikingske.

  5. Marc says:

    Nogmaals ikke.
    Ik zie dat ik nu zelf de fout in ga met je naam. Ik bedoelde Cindy, maar ik typte Smetty.
    Mijn fout, excuus.

  6. Smetty says:

    Marc,

    misschien weet je niet goed hoe weblogs werken. Ik weet dat de mensen waarmee ik duik dit lezen. Het volledig verhaal vertellen zou kwetsend zijn voor de betrokken persoon en niet echt passend zijn gezien ik Divemaster ben in opleiding.

    Binnen die groep van duikers wordt dus ook van mij enige vorm van discretie, professionaliteit en zelf een commerciele houding verwacht.

    De persoon waarmee ik dook in dit verhaal had minstens 3 keer zoveel ervaring als ik. Dus wie is er dan onervaren?

    Dus voor je mij verwijt voor beterweter en een gevaarlijk (eigen logboek zo aantrekkelijk mogelijk te maken met lange en diepe duiken) duiker zou je beter zelf eerst is nadenken of jij over alle parameters beschikt om te oordelen.

    Wie is hier de wijsneus eigenlijk?

Leave a reply.