Archive for March, 2004

  • Smaken importeren

    Smaken. Proeven. Een zintuigenfeest. Bezoek een andere plaats. Denk eraan terug. Heb je beelden in je hoofd of geluiden in je oor?  Ik heb smaken in gedachten. Bij de Verenigde Staten denk ik aan een Subway sandwich, een bagel met cream cheese, Buffalo chicken wings, margarita’s, Tex-Mex en BBQ sauce. Op een dag, in een ver verleden, maakte ik vol au vent voor mijn Californisch gastgezin. "So healthy", was het oordeel. "Dikke kippensoep", zei mijn Hollandse fijnproever vorige week. Helemaal verkeerd ging het toen ik voor de Land-lady tiramisu (tira-mi-su of Italiaans voor trek-mij-erover) maakte. "Great for breakfast", was deze keer het verdict. Was ik een Italiaanse geweest, mijn haar was ter plaatse uitgevallen.

    Nog een mooie herinnering is Mexico. Zowat alles was er heerlijk. Fajitas, taco’s, tortilla’s, guacamole, groene en bruine mole en natuurlijk de tequila añado. En in de bioscoop palomitas con limon (zoute popcorn met limoen). Ik had het zinnetje goed geoefend, maar toch viel ik aan de kassa door de mand. Het lag niet aan mijn uitspraak zei een local, maar wel aan je blond haar en blauwe ogen. Daar valt niets tegen te beginnen.

    Vandaag zijn de “papas arrugadas con salsa mojo” mijn nieuw doelwit. Een Canarische specialiteit van plaatselijke aardappelen gekookt in zeewater, vergezeld door een rood sausje gemaakt op basis van oa. pepers, look en olie. Zeewater in Gent is niet direct voor de hand liggend. Ik zie mij ook nog niet met mijn kookpot naar de haven rijden, er een koord aanhangen, en wat water vissen. Maar een dezer dagen staat het op mijn tafel. En het is vast veel indrukwekkender om papas arrugadas aan te kondigen dan pelle patatten.

  • De juf is er niet: leve de juf

    Vandaag mijn eerste dag afwezig op school. Ik zag de leerlingen al juichen. Nergens anders zijn mensen zo blij om je afwezigheid. Zelf ben ik niet dol op leerkrachten vervangen. Je krijgt dan een hoop, meestal onbekende, tieners voor je die verplicht in het klaslokaal hun 50 minuten zitten vol te maken.  Voor de vervangende leerkracht is het dan een zegen als er een taak of een test voorzien is. Dus begon ik vanochtend aan wat cut en paste werk richting schoolsecretariaat. Ze klonken niet echt vertrouwd met het feit dat ze de taken via mail doorkrijgen, maar voor een internetjuf is dat een must. Dus knip en plak en de taken waren verstuurd. Zo kon ik toch rustig ziek zijn. Maar ik zal vast wel een paar keer verwenst zijn in leerlingenland, maar dat nemen we erbij. 

    Ik heb er naar gewoonte weer een leuke aandoening uitgehaald. Meestal doe ik niet in gewone ziektebeelden. Geen buikgriepjes voor mij. Ik heb een virus die het evenwicht overhoop haalt. Dat is eens wat anders. En wat fijn dat ik net van duiken een objectief gemaakt heb.

    Ik zie microben en virussen al op stap gaan. Op een bepaald moment staan ze voor een splitsing. Gewoon ziek naar links, anders ziek naar rechts, exotisch ziek naar Smetty. Zeker weten dat het zo is gegaan!  

  • Marsmannetjes hoeven geen administratie

    Het was weer zo een vreemde werkweek. Maandag bij een fysieke test helemaal de mist in gegaan. Normaal geven de assistenten van de fysio veel te zwakke oefeningen. Er is niks leuker dan met een stalen gezicht hun oefening een paar keer te verzwaren. (jaja, beetje macha, ik weet het) Dat was deze week niet het geval. Alleen een paar gefronste wenkbrauwen waren mijn deel.

    Dinsdagnamiddag viel ik bijna van mijn stoel. Ik bleek zonder contract aan het werken te zijn. Het verantwoordelijke bureau stopte ermee. Zonder boe of ba. Op de vakbond waren ze kort maar duidelijk: volledig onwettig. Ik wist dat ik in een circus werkte, maar ik ben liever niet het konijn waarmee getoverd wordt.

    Meestal slecht nieuws als je naar de vakbond of de mutualiteit moet. Voor mij betekent dat weer een formulier dat ik te laat ingevuld heb. Of helemaal niet. Of met vertraging. Eigenlijk zou je bij elke scheet die je laat naar beiden moeten bellen. En ja hoor, deze week weer gehoord dat ik een foutje gemaakt heb de laatste weken. Waarom moet alles zo ingewikkeld zijn? Er zit niks anders op dan je bij de hand te laten nemen en te laten leiden. Misschien ligt daar mijn probleem.

    Vandaag zag ik mijn rechtstreeks collega, oververmoeid, en besefte dat ik naar mijn spiegelbeeld keek. Nog 2 weken tot de Paas, het gaat moeilijk worden. Maar lesgeven en voorbereiden zijn noodzakelijk verbonden. Ik geef momenteel een moeilijk stuk theorie aan mijn vijfdes. Dat vraagt heel wat voorbereiding. En toch overstelpten ze me vandaag met de meest fantastische vragen. We hadden het over de radio-uitzending van Orson Welles uit 1938 waarbij hij de luisteraars liet geloven dat er marsmannetjes op aarde geland waren. De eerste vraag volgde snel: waren er marsmannetjes geland mevrouw? Daar kon ik nog op antwoorden. En even later: Wie heeft ze dan verwittigd dat het niet waar was?  En nog beter: Zijn er toen meer zelfmoorden gepleegd? Ze waren duidelijk weg met het verhaal, maar niet de kant op die voorzien was door de juf.

  • Quizzen en kussen

    Wat doet een mens op een vrijdagavond? Is quizzen voor Broederlijk Delen bijvoorbeeld. Je moet waarschijnlijk leerkracht zijn om zo een activiteit in je agenda te zetten. Samen met nog een 30-tal andere teams, waaronder opvallend weinig leerkrachten (was dit een newbie-event?), begonnen we aan een avond voor het goede doel. Het werd zowaar een quiz marathon, en 4 uur later was ik erg opgelucht toen ik naar huis kon. Met de punten zat het niet zo snor, mijn kennis over andere leerkrachten, Broederlijk Delen zelf, Typetjes van Chris Van Den Durpel en Gentse kerken was blijkbaar niet zo indrukwekkend. Ik heb duidelijk een andere specialisatie, troostte ik mezelf.

    Het leukste van de avond was eigenlijk om leerlingen op een andere manier te leren kennen. Vooral de manier waarop ze met relaties omgaan was leuk om te observeren. We hebben al 10 minuten een relatie kirde er eentje, waarop ze op haar vriendje vloog om 2 minuten later door de vrouw van de directeur berispt te worden. Had ik daar zelf een opmerking moeten over maken? Ik ben ook maar een eerstejaars leerkracht denk ik dan. Mijn kussende leerling bleek ook nog een ander vriendje te hebben. En die was met zijn vrienden op komst om hen af te slaan. Afslaan, dat is duidelijk het buzz-woord van die mannen. Dat woord wil ik ook wel is gebruiken als ik een van die kiekens van mijn interim-kantoor aan de lijn heb. Wat scheelt er nu weer, ik zal u zeker is moeten komen afslaan! Ik zie ze al van haar stoel vallen.

    Read more

  • De bubbels

    Wat doet een mens op een woensdagavond? Is duikentraining volgen bijvoorbeeld. Mjn duikclub gebruikt het zwembad in het Universitair Ziekenhuis, meer bepaald op de afdeling revalidatie. De ideale locatie om een pas beginnende duiker te verwelkomen. “Als u verzuipt, meneer mevrouw, dan is de dokter zo bij u.” Ik werd verwelkomd met: “O,jij volgt aquagym zeker?” Gewoon een andere versie van: “We hebben je al lang niet meer gezien.” Tja, ik had het een beetje druk met het voorbereiden van en het duiken op Gran Canaria. Stoef, stoef.

    Tweemaal in de week kan je fysieke training of flestraining volgen. De agenda van de club veranderd al is, en ik was te lui om te kijken welk type les het zou worden. Ik gokte, net zoals de andere helft van de leden, verkeerd: het was flestraining. Oeps. Dus moest er creatief omgesprongen worden met lucht die avond.

    De leden van de duikclub hebben in elk geval 1 ding gemeen: ze zijn er allemaal heel fanatiek met bezig. Naast de gewone heftige leden, is er een brandweerduiker en meerdere beroeps-lesgever-duikers (sommigen effectief, anderen toekomstig en nog anderen in het verleden). En helaas, of is het hoera, ik ben ook gebeten door de microbe. Zo droom ik al een paar weken over bubbels (ik heb het van horen zeggen uit betrouwbare bron). Midden in de nacht verwelkom ik de bubbels met mijn zaklicht (ik schijn dan wat in het wilde weg), om vervolgens naast mijn bed wat te rommelen met de commentaar: “Ze zitten in mijn bril.” Wat zou een droomanalist daar over vertellen?